Bogu niech będą dzięki, że mogę was tak pozdrawiać i że łącza nas rodzinne tj. bratnie i siostrzane więzy. Niech będzie chwała i dziękczynienie naszemu wspaniałemu Pasterzowi Panu Jezusowi Chrystusowi, który odnajduje wszystkie zagubione owce rozrzucone po całym świecie, “bo wszyscyśmy jak owce zbłądzili, każdy z nas na własną drogę zboczył”, ale wspaniały Pasterz. Pan Jezus Chrystus jest Dobrym Pasterzem, który idzie na poszukiwanie zaginionej owcy, a gdy owca głośno woła: Panie zbaw mnie. On to słyszy, bierze ją na swoje ramiona i zanosi do owczarni. W niebie jest wielka radość z jednego nawróconego grzesznika; większa niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Ten wspaniały Pasterz odnalazł i mnie, i przygarnął do swojej owczarni. Doskonale pamiętam ten dzień: było to 29. stycznia 1994 roku i od tego dnia w moim życiu zabłysło światło, natomiast przedtem chodziłem w ciemnościach i mroku, w beznadziejnym położeniu, bez możliwości odnalezienia drogi. Potykałem się w życiu i napotykałem na różnego rodzaju przeszkody. Pragnąłbym, ażeby to moje świadectwo było pomocną radą dla kogoś, kto znajduje się teraz w takim albo podobnym stanie, w jakim ja byłem.

Urodziłem się w rodzinie rzymskokatolickiej. Jako wspaniały upominek urodzinowy dostałem od moich rodziców wiarę, której później szukałem przez 30 lat. Postanowienia i dogmaty były wszczepiane w mą duszę, podobnie jak dawane mi wtedy szczepionki przeciwko chorobom zakaźnym takim jak ospa, odrą, koklusz itp. Mimo to byłem bardzo gorliwym rzymskim katolikiem. Często odwiedzałem sanktuaria różnych świętych, a przede wszystkim sanktuarium “Czarnej Madonny”. Pracowałem przy budowie kościołów, kaplic i oczywiście nie było w tym nic złego, ale Bóg nie potrzebuje naszej pracy, On chce nas samych. Bóg chce się z nami porozumieć, chce nam pokazać, jak wspaniałym jest Jezus Chrystus, który mówił do krzątającej się i bardzo pracowitej Marty: “Marto, Marto troszczysz się i niepokoisz o wiele, ale potrzeba tylko jednego”. Rzeczywiście potrzeba tylko jednej drogi, jednej prawdy, która daje życie w Chrystusie.

Bardzo dużo wiedziałem na temat Boga z katechizmów, książek religijnych, wiele słyszałem o Jezusie Chrystusie, ale nie słyszałem głosu samego Jezusa Chrystusa, nie znałem Go jako osobistego Zbawiciela i nie wiedziałem, że mogę mieć z Nim osobistą społeczność. Powodem byty także moje wewnętrzne uszy. Były one głuche na głos Boży, zagłuszany przez tysiące różnych dźwięków, które dochodziły do mnie każdego dnia. Czasami możemy sobie nie zdawać z tego sprawy, ale to może być i waszym wrogiem numer jeden, bo tak jak mawiał Pan Jezus Chrystus, z wnętrza serca ludzkiego (a zwłaszcza człowieka nieodrodzonego) pochodzą wszystkie złe rzeczy nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota te rzeczy pochodzą z naszego wnętrza, a dostają się one do nas za pomocą myśli. I gdy ja zabierałem się cło czytania Ewangelii, to myśli te odpędzały mnie od niej w różny sposób. Trudno mi było skupić się gdyż albo ktoś przyszedł, albo spać się chciało, albo zawsze było coś ważniejszego, także jakieś inne myśli mi się nasuwały. Szatan nie boi się naszej aktywności religijnej, ale boi się szczerego poszukiwania Boga i stara się jak tylko może, aby nam w tym przeszkodzić. Gdy myślałem całkiem poważnie o Ewangelii i rozumiałem jej głos, który mówił: “uwierz w Jezusa”, to dochodziły mnie również inne głosy: “jeszcze nie dzisiaj, co powiedzą inni, a co powie rodzina, albo może to nie jest prawda, że musimy się nawrócić”. Trzeba być bardzo czujnym aby nie dać posłuchu głosom, które nas odprowadzają od Boga.

Ale nasz wspaniały. Dobry Pasterz pokonał wszystkie moce ciemności i gdy spotkał na swej drodze człowieka ogarniętego demonem, to nawet jeszcze nie doszedł do niego, a demony już uciekały. Jest też cichutki głos Świętego, który nas wzywa do Boga i ten wspaniały głos bardzo wyraźnie słyszałem w dniu 29 stycznia 1994 roku, kiedy to zostałem zaproszony przez jednego z braci na rozmowę o Panu Jezusie Chrystusie. Wewnętrznie całkowicie się wtedy uciszyłem. Chciałbym, żeby wszyscy zastanowili się, jakiego głosu chcą słuchać, bo właśnie wtedy, gdy uciszyłem się przed tym głosem Bożym, Bóg postanowił zakończyć moje poszukiwania i właśnie tam, u tego brata w Chrystusie odpowiedzieć na głos wołania mojego serca. Po wyjściu od niego zacząłem głośno wołać i prosić Pana Jezusa Chrystusa; modliłem się dziwną wtedy dla mnie modlitwą, nie tą wyuczoną z katechizmów, lecz modlitwą spontanicznie płynącą z głębi serca. Prosiłem o przebaczenie grzechów, pokutowałem i przeżyłem wtedy, że Boża miłość rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego. Wtedy Bóg obmył mnie z wszelkiego grzechu krwią Zbawiciela, płynącą z krzyża Golgoty. Boski Lekarz dał mi nowe serce, dał mi nową miłość Agape, która nie szuka poklasku, jest cierpliwa i łaskawa, i wyjaśnia co może dać. Ludzka miłość natomiast zawsze pyta, co ja będę z tego miał. I wtedy to byłem pewny, że Pan Jezus Chrystus wysłuchał mnie, przebaczył mój grzech i zamieszkał we mnie. Stały mi się jasne wówczas słowa naszego Pana, że najpierw mamy szukać Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a reszta będzie nam przydana. Stara moja natura została pogrzebana. Bóg pokonał we mnie wszelki grzech. Bóg ma moc pokonać nasze wszystkie grzeszne uzależnienia alkoholowe, wszelką depresję i dlatego też chciałbym wszystkich nieodrodzonych w Chrystusie zaprosić do takiej modlitwy, bo być może do kogoś dziś dochodzi ten głos. Otwórz swoje serce, przyjdź do Jezusa, przyjmij ten dar i wyznaj, że On jest twoim Panem. Modlę się, ażeby wszyscy szukający Boga otworzyli swoje serca na głos Boży, żeby zamknęli swoje uszy wewnętrzne na inne głosy, a słuchali tylko głosu Bożego, który mówi, że Jezus chce być Panem twojego serca i Panem twojego życia.