Wszetecznica uwielbia wszelkiej maści religie i kler ... 

Według Pisma Świętego, klucze oznaczają autorytet, władzę i prawo związywania i rozwiązywania ludzi z niebem. Takie prawo dał Pan Jezus także całemu Kościołowi. Jednocześnie wytłumaczył, jak mają używać tych kluczy. Oto słowa Jezusa: "A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź i upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłyszał, pozyskasz brata twojego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź ze sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśli by ich nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie" [Mat 18:15-18]. Pan Jezus dał więc klucze nie tylko Piotrowi, ale także całemu Kościołowi. Te klucze symbolizują prawo łączenia i rozłączania ludzi z niebem.

A teraz zobaczmy, jak apostoł Piotr używa tych kluczy. W Dziejach Apostolskich czytamy: "A gdy to usłyszeli (kazanie Piotra) byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: cóż mamy czynić, mężowie bracia?". Piotr nie powiedział im: "pójdźcie do mnie, gdyż ja mam klucze od Chrystusa i ja was wyspowiadam i dam rozgrzeszenie". Zamiast tego powiedział im: "Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w Imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych a otrzymacie dar Ducha Świętego" [Dz. Ap. 2:37-38]. I dalej czytamy, że trzy tysiące osób było połączonych w ten sposób z niebem. To jest fakt ukazujący w jaki sposób Piotr używał kluczy danych mu przez Pana Jezusa.

Inny przykład używania kluczy znajdujemy przedstawiony w Liście apostoła Pawła, gdzie jest wzmianka o człowieku, który popełnił grzech cudzołóstwa. Paweł poleca Kościołowi, aby wyłączono tego człowieka ze wspólnoty. To oznacza rozwiązanie go z niebem i oddanie "takiego szatanowi na zatracenie" [1 Kor 5:4-5]. Szatan zwykle nawiedzał takiego człowieka chorobą lub nieszczęściem. Takiego wyłączonego człowieka, który pokutował należało przyjąć z powrotem do społeczności. Pisał o tym apostoł Paweł w swoim drugim Liście do Koryntów: "...wy raczej powinniście przebaczyć mu i dodać otuchy, aby go przypadkiem nadmiar smutku nie pochłonął. Dlatego proszę was (Kościół) abyście postanowili okazać mu miłość. Komu zaś coś wy przebaczacie, temu i ja przebaczyłem ze względu na was w obliczu Chrystusa" [2 Kor 2:7-10]. Z tego widzimy, że gdy tego człowieka wyłączono z Kościoła, czyli rozwiązano z niebem, to szatan w jakiś sposób go męczył i zadał mu wiele smutku. Człowiek ten pokutował wobec Boga ze swojego grzechu i prosił Pawła i Kościół o przebaczenie i przyjęcie go do grona wiernych. I dlatego Paweł prosił Kościół, aby temu człowiekowi przebaczono i na nowo związano go z niebem.

W Dziejach Apostolskich znajdujemy opis, jak to Filip został powołany na diakona w Kościele Jerozolimskim. Zaraz po tym akcie udał się do Samarii i głosił tam Chrystusa. Ludzie słuchający uważnie tego, co im Filip głosił, uwierzyli w Ewangelię Pana Jezusa i zostali "ochrzczeni w imię Pana Jezusa. A gdy apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana. Którzy przybywszy tam, modlili się za nimi, aby otrzymali Ducha Świętego" [Dz. Ap. 6].

Zwróćmy uwagę, że nie Piotr wysłał innych apostołów, aby włożyli ręce na nowo-nawróconego (przez kazanie Filipa) lecz właśnie Piotr z Janem zostali wysłani w tym celu do Samarii. Z tego widzimy, że Piotr nie różnił się od innych apostołów, i że nie zajmował wyższego stanowiska wśród innych apostołów. Był sługą Pana tak, jak pozostali apostołowie. Mógł być posłany wszędzie tam, gdzie była potrzeba. Ten fakt pokazuje, w jaki sposób apostołowie związywali ludzi z niebem. Działo się to przez głoszenie Ewangelii zbawienia, przez wodny chrzest wiary i wkładanie rąk na ochrzczonych. Oto jedyna droga do zbawienia: uwierzyć w Ewangelię, polutować z grzechów, dać się ochrzcić oddając się na całe życie kierownictwo Ducha Świętego, przyjąwszy Jezusa nie tylko jako Zbawiciela ale także jako Pana.

Inny przykład używania kluczy znajdujemy w Dziejach Apostolskich r. 6. Paweł i Sylas idąc z miasta do miasta głosili Ewangelię zbawienia. Ci którzy słuchając nawracali się w pokucie do Pana byli ochrzczeni na znak odpuszczenia grzechów. W ten sposób związywani byli z niebem. Tak nawróciła się Lydia, sprzedawczyni purpury. Ona i jej domownicy zostali ochrzczeni. Podobnie nawrócił się więzienny strażnik wraz ze swoim domownikami. Również i oni zostali ochrzczeni. Owe fakty ukazują nam jednocześnie na czym polegało to związywanie ludzi z niebem. W Piśmie Świętym nie ma żadnych dowodów na to, że chodziło tu o uszną spowiedź. Dowody Słowa Bożego świadczą o tym, że trzeba jedynie głosić Ewangelię, nawrócenie o chrzest, jaki był nakazany przez Pana Jezusa: "Idąc na cały świat, głoście Ewangelię wszystkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony" [Ew. Łukasza 16:15-16]

Przeczytaj koniecznie: Grzesznicy w rękach rozgniewanego Boga

Wszelkie prośby, pytania i uwagi proszę kierować przez email: mat18_20@wr.onet.pl lub pocztą tradycyjną (uwaga adres "grzecznościowy"!):

Reklama:

Pragniemy zaproponować Wam lekturę świadectwa nawrócenia dr Alberto Riverry - byłego rzymskokatolickiego (jezuickiego) księdza. Przed nawróceniem Alberto pracował nad rozbijaniem społeczności chrześcijan w Hiszpanii i krajach Ameryki Łacińskiej. Jeżeli Przyślecie nam swój adres, imię i nazwisko - to chętnie bezpłatnie prześlemy Wam jeden egzemplarz (oferta ważna tylko do wyczerpania zapasów). Jeśli Pragniecie otrzymać tę publikację proszę "kliknąć" na poniższy obrazek: