(nie) ŚWIĘTA EUCHARYSTIA - jedzenie ciała boskiej istoty

   Zapewne większość protestantów spodziewałoby się, że powinienem zacząć raczej od bardziej jaskrawych przykładów odejścia doktryny katolickiej od podstaw biblijnych - takich jak oddawanie czci i modlenie się do Marii Dziewicy, nieomylność Papieża, nauka o czyśćcu oraz modlitwy za zmarłych, torturowanie i palenie w przeszłości ludzi oskarżonych o "herezję", itd. - niewątpliwie tymi tematami zajmiemy się szczegółowo w następnych rozdziałach.

   Słowo "Eucharystia" jest pochodzenia greckiego i oznacza "dziękczynienie". Podczas ostatniej wieczerzy zawartej w ewangeliach mówi się, że Jezus przed przełamaniem chleba "składał dzięki" (Łuk. 22,19) i dlatego to słowo, we wczesnym kościele katolickim stało się właściwą nazwą "wieczerzy pańskiej". Obecnie częściej używa się jako nazwy tylko pewnych elementów komunii w szczególności hostii lub opłatka, aczkolwiek również sama ceremonia jako całość jest w dalszym ciągu nazwana "Świętą Eucharystią" Może u czytającego zrodzić się pytanie, dlaczego zadaję sobie tyle trudu, żeby wyjaśnić coś tak niewinnego i nieszkodliwego jak ceremonia znana na całym świecie pod nazwą komunii.

   Powyższe słowo jest samo w sobie pełnym twierdzeniem teologicznym... oraz nazwą doktryny stanowiącej źródło całego zestawu najbardziej zadziwiających wierzeń i praktyk, jakie były kiedykolwiek szerzone w imieniu religii. Tylko bardzo niewielu ludzi wie w co Kościół Katolicki wierzy i czego naucza w odniesieniu do przedmiotu Eucharystii i jestem przekonany, że jeszcze mniejsza liczba katolików zdaje sobie sprawę z tego w czym faktycznie bierze udział. Od najwcześniejszego dzieciństwa słyszeli "To jest ciało Chrystusa", gdy ksiądz ostrożnie kładł opłatek na ich język. W miarę jak dorastali ceremonia ta stała się nieodłączną częścią ich normalnego życia religijnego, tak, że nigdy im nawet nie przyszło na myśl kwestionować, że w ustach mieli Jezusa Chrystusa we własnej osobie!

   Pozwolę sobie tu zacytować list napisany przez oddanego katolika do jednej z dziewcząt z naszej społeczności: "Żeby wyjaśnić, czym jest kościół katolicki należałoby napisać wiele tomów, lecz istotne jest to, że został on założony przez Jezusa Chrystusa, gdy był On tutaj na ziemi. Jest to jedyny kościół założony przez Jezusa Chrystusa. Najcenniejsze w naszym kościele jest to, że jest nim obecny Jezus Chrystus pod postacią Świętej Eucharystii - On tam rzeczywiście przebywa jako ciało, dusza i boskość. On jest Bogiem i w swojej wszechmocy może uczynić wszystko co chce, a jednak zdecydował się pozostać z nami aż do skończenia świata pod postacią hostii (tj. opłatka) w Świętej Komunii".

   Jeśli myślisz, że jest to odosobniona opinia jakiegoś fanatyka i że kościół katolicki jako całość wyznaje i nie uczy tego, to proszę cię abyś czytał dalej ten artykuł.

   Nie tylko jest to oficjalną nauką Rzymu, lecz zgodnie z nieodwołalnym dekretem kościelnym zwanym dogmatem), każdy kto nie wyznaje tej nauki we wszystkich szczegółach, zostaje uznany za winnego i przeklęty na zawsze!

   Podczas, gdy Europa elektryzowana była pełnymi ekspresji kazaniami Reformacji XVI wieku, Hierarchia zebrała razem swoich teologów, którzy pracowali przez trzydzieści lat nad sformułowaniem dokumentu transsubstancjacji. Dokument ten stanowi do dzisiaj podstawę doktryny katolickiej.

   Na II soborze watykańskim rozpoczętym w 1963 r. papież Jan XXIII oświadczył: "Przyjmuję w całej rozciągłości wszystko, co zostało postanowione i ogłoszone na Soborze Trydenckim".

KANON II: "Jeżeli ktokolwiek będzie twierdził, że materia chleba i wina pozostaje w sakramencie Przenajświętszej Eucharystii razem z ciałem i krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa... - niech będzie przeklęty!"

ODDAWANIE CZCI (krążkowi ulepionemu z mąki) HOSTII

   W Kanonie mowa jest o obrzędzie uwielbiającym zwanym "Latria". Nie jest to jedynie "starodawny obrzęd", lecz jest i dzisiaj gruntownie praktykowany na licznych Mszach. Po tym jak chleb zostaje rzekomo "przemieniony" przez kapłana w Chrystusa, zostaje on umieszczony w pojemniku zwanym monstrancją. I przed tą monstrancją katolik musi się kłaniać i oddawać cześć zez klęknięcie) małemu opłatkowi jako Bogu; Czasami odbywają się uroczyste procesje i uroczyste przemarsze, podczas których kłaniają się, oddają cześć i uwielbiają go!.

   Rzymska nauka, mówiąca o tym, że Jezus Chrystus jest fizycznie obecny w każdym okruchu chleba, powoduje wiele innych doktrynalnych i praktycznych problemów.

   Co np. zrobić z "przemienionymi w Chrystusa" opłatkami, które pozostały niewykorzystane po zakończeniu nabożeństwa? Czy one. ponownie zamieniają się w chleb? Obawiam się, że nie. Gdyż zgodnie z Kanonem IV Soboru Trydenckiego pozostają one ciałem. I nie myśl, że czterysta lat liczący dekret jest jakimś starym zakurzonym dokumentem, leżącym gdzieś w muzeum - jest on całej rozciągłości stosowany i gorliwie praktykowany.

   Jako przykład przytoczę urywek z oficjalnej katolickiej instrukcji do użytku domowego, wydanej 1978r. "Jezus Chrystus nie przestaje być obecny pod postacią chleba i wina po skończeniu mszy. Ponadto wszystkie hostie są przechowywane we wszystkich Kościołach Katolickich. W hostiach tych Jezus jest prawdziwie i fizycznie obecny tak długo jak długo trwa postać chleba".

   Katolicy wobec tego mają chwalebny zwyczaj "odwiedzania" naszego Pana w kościołach, aby ofiarować Mu swoją wdzięczność, swoje uwielbienie, aby prosić Go o pomoc i przebaczenie, aby czynić z niego centrum swego codziennego życia. (The Spirit of Jesus - Catholic Home Study struction Course, Book 3, p 92). Jest to niewiarygodna interpretacja jak uczynić z Jezusa centrum swego codziennego życia!.

   Nauka o transsubstancjacji nie powstała w czasach Ostatniej Wieczerzy jak sądzi większość katolików. Była ona przedmiotem kontrowersji przez wiele stuleci, zanim stała się kanonem wiary co oznacza, że według Rzymu jest niezbędna do zbawienia).

   W liście do Hebrajczyków, rozdział 7,9 i 10 mówi jasno, że ofiara ta ma nigdy nie być powtórzona: " ... który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie grzechy ludu, uczynił to bowiem raz na zawsze gdy ofiarował samego siebie" ( 7,27). "Wszedł raz na zawsze do świątyni... własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia" (9,12). "I nie dlatego, żeby wielokrotnie ofiarować samego siebie... ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie... Tak i Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy Go oczekują" (9,25-28).

   "...jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; Lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej... Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni" (Hebr. l 0,10-14).

   Zwróćmy uwagę, że w powyższych wierszach ustawicznie pojawia się zwrot "raz na zawsze", który podkreśla jak zupełną, doskonałą i ostateczną była ofiara Jezusa Chrystusa! Dzieło, jakiego dokonał na krzyżu jest wydarzeniem historycznym, nie wymagającym powtórzenia i które w istocie nie może być powtórzone. Jak mówi Paweł: "Zmartwychwzbudzony Chrystus już nie umiera". (Rzym. 6,9).

    Stwarzanie pozorów nieustannego ofiarowania za grzech jest gorzej niż daremnym, jest bluźnierstwem i prawdziwym wypełnieniem słów Pisma: "Jest bowiem rzeczą niemożliwą... gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają Go na urągowisko" (Hebr. 6,4.6).

   Biblia uczy, że kapłaństwo Jezusa Chrystusa jest wyjątkowe. "Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka" (Ps. 110,4), (Hebr. 5,6 i 7,17). "...Ale ten sprawuje kapłaństwo nie przechodnie, ponieważ trwa na wieki" (Hebr. 7,24), co oznacza, że nie może być przeznaczone nikomu innemu!

   Lecz kościół Rzymsko -,katolicki uczy, że sam Jezus nakazał apostołom (podczas ostatniej wieczerzy), żeby uwiecznili poprzez wieki aż do dzisiejszego pokolenia kapłanów. W związku z tym Rzym uczy, że jego kapłani faktycznie sprawują i wypełniają kapłaństwo Jezusa Chrystusa i że nazywają się "innymi Chrystusami".

   Jest oczywistym, że założenie o ustawicznej ofierze Chrystusa za grzechy jest fundamentem całej nauki i wierzenia Rzymu: "Nie powinno być trudnym zrozumienie, dlaczego Msza jest tak ważnym elementem w życiu kościoła. Msza jest prawdziwą istotą kościoła. Wokół niej skoncentrowane jest życie Kościoła i od niej zależy jego egzystencja. Gdyby nie było Mszy, nie byłoby Kościoła Katolickiego. Msza jest aktem oddawania Bogu naszej czci, o którym wiemy, że jest godnym Boga, gdyż jest to ofiara Jego własnego Syna.

   "To czego nie mogły dokonać ofiary starego zakonu i czego nie może dokonać żaden inny akt dawania ludzkiej czci, tego dokonuje Msza. Dokonuje się w niej doskonałe zadośćuczynienie grzechy. Dusze ludzi jeszcze nie narodzonych łącznie z tymi, którzy żyją obecnie jak również , które powołane zostały do istnienia od czasu ofiary Chrystusa, wszystkie one potrzebują zbawienia, które Chrystus dla nich zdobył. Właśnie poprzez naszą Mszę oraz poprzez inne sakramenty efekty zbawienia stają się dostępne dla dusz ludzkich".

   Wobec powyższego jest zupełnie jasne, że Rzym na zawsze związał się z wierzeniem, że Msza jest środkiem wyjednującym odpuszczenie grzechów. Usunięcie tego wierzenia z jego systemu teologicznego byłoby podobnym do wytrącenia filaru spod wielkiej budowli - cały gmach runął. 

   Gdy tak siedziałem zaszokowany, czytając te wszystkie "Niech będzie przeklęty" Soboru Trydenckiego, myślałem jednocześnie o tym, jak te groźby nieuchronnie spadną na ich własne głowy gdyż głos naszego brata Pawła woła do nas poprzez wieki.

   Paweł ostrzega, że nie należy słuchać nie tylko autentycznego anioła z nieba, gdyby głosił odmienną doktrynę", ale daje ostateczne ostrzeżenie - "choćbyśmy nawet my" - Paweł surowo przestrzegał Galacjan, aby nie słuchali nawet jego - głównego apostoła i mistrza prawdziwej doktryny - gdyby odwrócił się od którejkolwiek z fundamentalnych nauk ewangelii.

   O ileż bardziej wobec tego powinniśmy odrzucić zdumiewające praktyki i tradycje systemu, który jest nie tylko antybiblijny, ale jest poza tym uważany w mistycyzmie za graniczący w niebezpieczny sposób z okultyzmem!

   Jestem pewien, że wielu spośród tych, którzy doczytali do tego miejsca, zaczyna zastanawiać się czy (i kiedy) użyję tego słowa. Dzisiaj słowo "ku1t" używane jest często i bez większego zastanowienia. Ludzie bardzo łatwo używają go do określenia jednostki lub grupy, która nie zgadza się w sposób dokładny z nimi. Natomiast ja nie zamierzam użyć tego słowa w sposób lekki. Ale na podstawie Biblii mogę stwierdzić - Każda osoba znajduje się w niebezpieczeństwie zbratania się z "fałszywymi braćmi", jeżeli będzie wchodziła w kolizję z którymś z trzech podstawowych aspektów prawdy biblijnej (choć przedstawionych tu w sposób bardzo skondensowany):

3. W jaki sposób dana osoba korzysta ze śmierci Chrystusa za grzech? - zostaje uznana za sprawiedliwą jeśli całą wiarę i nadzieję złoży w skończonym dziele Chrystusa i otrzymuje dar Boży - życie wieczne (zbawienie).

   Kościół Katolicki uznaje się za wyznanie chrześcijańskie, gdyż jest ogólnie znane jego ortodoksyjne stanowisko względem punktu 1 . w tych dwóch kronikach wykazaliśmy jednak, że jest on niebezpiecznie chwiejny w kwestii zadośćuczynienia - zastępczej śmierci Chrystusa za grzeszników - punkt 2. Ale jeżeli pozostała jakaś wątpliwość co do tego czy Kościół Rzymskokatolicki jest autentycznie i biblijne chrześcijański, to pomoże ją rozwiązać trzeci odcinek Kronik Katolickich - "zbawienie według ;Rzymu", zawierający wyczerpującą analizę rzymskich poglądów na to, w jaki sposób otrzymuje się zbawienie.