1. jedna trzode (Jan 10; 21,15-17; Dzieje Ap. 20,28-29; 1 Piotra 5,2-4). Znaja glos dobrego Pasterza i ida za Nim. On daje im pasterzy, aby ich pasli.
2. Stanowia rodzine Boza, sa Jego dziecmi (Jan 1,12; 20,17; Rzym.8,14-16; Galacjan 3,26; Efezjan 5,1; Filipian 2,15; 1 Jana 3), ktore napomina, aby postepowaly w milosci, byly nienaganne, swiete w calym swym chodzeniu, odlaczone od swiata (1 Jana 2,15).
3. Sa czlonkami Ciala Chrystusa (Rzymian l2; 1 Koryntian 12; Efezjan 4,4; 5,30), ktore On odzywia i pielegnuje, ktorym daje dary. Czlonki te nawzajem sie potrzebuja i maja sie o siebie troszczyc.

Jak z przytoczonych miejsc Pisma wynika, wiecej niz jeden pisarz Nowego Testamentu napisal o trzodzie i rodzinie Bozej, ale tylko Pawel o Ciele Chrystusa. Jemu byla objawiona tajemnica, ze wierzacy z narodow mieli byc "wspolwcieleni" do jednego Ciala razem z Zydami (Efezjan 3,6; 4,4).

W trzodzie, w rodzinie Bozej i w Ciele Chrystusowym ogladamy rozne strony jednosci wierzacych, jednosci, ktora jest niepodzielna i opiera sie na j e d n e j podstawie: na smierci i zmartwychwstaniu naszego Pana. Trzoda, rodzina Boza i Cialo Chrystusa to w istocie jedno, i wszystkie trzy pojecia odnosza sie do wszystkich wierzacych.

Duch Swiety, przez Ktorego zostali do Jednego Ciala ochrzczeni, uczynil nas takze zywymi i swiadczy z naszym duchem, ze jestesmy dziecmi Bozymi. Jesli Ducha nie posiadamy, nie nalezymy do Jego owiec. Jednosc wierzacych jest w 17 rozdziale Jana w trojaki sposob przedstawiona:

l. jednosc w Ojcu (w.11);

2. jednosc widzialna na ziemi (w.21);

3. przyszla jednosc w chwale (w.23).

1. Nasza jednosc w Ojcu. Gdy Pan Jezus przebywal na ziemi, objawil imie Ojca. Po Jego zmartwychwstaniu wierzacy w Niego stali sie jedno z Nim: "Idz do braci moich ..." "Wstepuje do Ojca mego i Ojca waszego". "Ktorzykolwiek Go przyjeli tym dal prawo stac sie dziecmi Bozymi" (Jan 1,12).

Pan sie modlil (w.11), aby Ojciec wszystkich, ktorych Mu dal (takze i nas), zachowal w Swoim imieniu Ojcowskim, abysmy ciagle mogli kosztowac blogosc Jego Imienia. Dotyczy to wszystkich wierzacych. Dlatego musimy miec szerokie serce dla wszystkich wierzacych, chociaz nie mozemy ze wszystkimi kroczyc jedna droga, poniewaz wielu nie chodzi po tej drodze, ktora wytkneli apostolowie. Z takimi nie mozemy miec spolecznosci, choc jestesmy swiadomi naszej wiezi laczacej nas wszystkich wierzacych jako dzieci tego samego Ojca.

Ta jednosc pozostala i zostanie; oparta jest na gruncie, na ktorym wszyscy mozemy sie ostac przez laske. Lecz praktyczne urzeczywistnienie jest tylko wtedy mozliwe, jesli zyjemy w swiadomosci tego swietnego stosunku wobec Ojca. Obecnie jest ta jednosc niewidzialna, chociaz moglaby tez przez wierzacych byc wzajemnie uznana i zazywana.

2. Druga jednosc jest widzialna, nie tylko d l a wierzacych, lecz takze dla swiata. Tutaj wlasnie chodzi o to: "aby swiat uwierzyl". On wierzy w to, co widzi; swiat moze tylko wierzyc, gdy wszyscy wierzacy w jednosci krocza razem droga w imieniu Ojca w spolecznosci z Ojcem i Synem.

Czy ta prosba Pana zostala wysluchana? Tak, w pierwszych czasach Kosciola. "I trwali w nauce apostolskiej, i w spolecznosci ..." (Dzieje Apostolskie 2, 42). "A wszyscy, ktorzy uwierzyli, byli pospolu i wszystkie rzeczy mieli wspolne" (Dzieje Apostolskie 2, 44; 4,32), "byli wszyscy jednomyslni ... przybywalo mnostwo wierzacych Panu, mezow i niewiast" (Dzieje Apostolskie 5,12-14). Takze i w miejscowych Zgromadzeniach wierzacy, ktorzy w spolecznosci ze soba szli ta sama droga, "utwierdzali sie w wierze i przybywalo ich w liczbie na kazdy dzien" (Dzieje Ap. 16,5).

Bez watpienia w pierwszych czasach zdarzaly sie gdzieniegdzie objawy rozlamu w zborach, byly stronnictwa, jednak wszyscy wierzacy szli jeszcze jedna droga. Ale po smierci apostolow rozszerzylo sie predko zlo, ktore sie wkradlo. Powstaly rozne koscioly, sekty, ktore nie stanowily jednosci, lecz nawzajem sie zwalczaly. Objawienie o jednosci zostalo zaprzepaszczone i zamiast swiadectwem stalo sie przedmiotem drwin dla swiata.

Jednak jednosc Ciala nie moze byc zburzona, gdyz jest z Boga. W liscie do Efezjan 4,3 jestesmy upomnieni by zachowac jednosc Ducha, a nie Ciala. W tym rozdziale Cialo jest widziane na ziemi w swym objawieniu i jeden Duch wskazuje, co kazdy z osobna i co wszyscy razem maja czynic. W tym celu r o z d z i e l a dary kazdemu, "jak On chce" (1 Koryntian 12,11). Pragnie dzialac tak w pojedynczym zgromadzeniu, jak we wszystkich zgromadzeniach, my zas mamy sluchac, "co Duch mowi zgromadzeniom". Gdy postepujemy zgodnie z tym pouczeniem, wtedy swiadectwo o jednosci zostaje zachowane. Lecz jesli sie na to nie zwaza, wtedy jednosc jest zniszczona, ku naszemu zawstydzeniu i ponizeniu. Tak przez samowole i przez samolubstwo ta wspaniala j e d n o s c, ktora niegdys byla na ziemi widziana, ustapila miejsca rozlamowi.

3. Trzecia jednosc bedzie w przyszlosci. Druga jednosc, o ktorej co dopiero mowilismy, panowala w pierwszych dniach Zgromadzenia, wtenczas swiat uwierzyl jej. Trzecia jednosc zas swiat pozna, kiedy Zgromadzenie bedzie ogladane w chwale z Chrystusem. Gdy swiat to zobaczy, bedzie musial uznac, ze Ojciec miluje nas ta sama miloscia, jaka umilowal Pana Jezusa.

A jesli nawet widoczna jednosc zostala zaprzepaszczona, to nadal istnieje chwala Boza, jak bylo u Izraela. Eliasz zbudowal oltarz z dwunastu kamieni, ktore przedstawiaja calosc Izraela, co zostalo powtorzone po powrocie Zydow z niewoli babilonskiej. Pawel mowil przed Agrypa: " K t o r e j (nadziei) dwanascie naszych pokolen ... ma nadzieje dostapic". Na zwaliskach Zgromadzenia moze i teraz byc wzniesiony taki oltarz jednosci. "Mocny stoi grunt Bozy, majac te pieczec: Z n a P a n, ktorzy sa jego" (strona Boza) i: " Niech odstapi od niesprawiedliwosci kazdy, ktory wzywa imienia Panskiego!" (nasza odpowiedzialnosc).

Zgodnie z zasada jednosci Bozej nalezy oddzielic sie od zla (2 Koryntian 6,16-18), a wedlug 2 Tymoteusza 2,20-21 od chrzescijan z imienia. Nalezy odlaczyc sie od niesprawiedliwosci, a takze od tych, ktorzy osadzaja zlo, lecz nie chca sie od niego odizolowac (Kolosan 2,18-23), a polaczyc z tymi, ktorzy wzywaja Pana z czystego serca.

Pan Jezus jest Wiecznym Synem Bozym. On przyszedl jako prawdziwy czlowiek "...Bog objawiony w ciele." On zszedl z nieba, aby wykonac dzielo zbawienia. Zgubiony grzesznik moze byc uratowany - ty i ja. Kto wiedzac o tym fakcie zlekcewazy go, temu nie mozna pomoc w zaden sposob. Lepiej by bylo takiej osobie, gdyby sie nigdy nie urodzila. Chrystus nie byl zalozycielem religii. Rzeczywiste, biblijne chrzescijanstwo nie jest ludzkim wymyslem, nie jest religia obok wielu innych. Pan Jezus objawil nam zywego Boga. On mogl powiedziec: "Kto mnie widzi, widzi Ojca". (Jan 14,9) On mogl powiedziec: "Jam jest prawda". (Jan 14,6) Czy Mahomet nakarmil 5 chlebami i 2 rybami 5000 mezow? Czy Budda uzdrawial slepych, Konfucjusz wskrzeszal z martwych? Oni wszyscy zostali zlozeni w grobie tak, jak kazdy smiertelnik. Tylko jeden zmartwychwstal, Jezus Chrystus, Syn Bozy, Zbawiciel Swiata! On mogl o sobie powiedziec: "Jam jest zmartwychwstanie i zycie". Czy ktos kiedykolwiek odwazyl sie tak o sobie powiedziec? Jezus rzekl do Pilata: "Ja sie narodzilem i na to przyszedlem na swiat, aby dac swiadectwo prawdzie. Kazdy kto jest z prawdy, slucha glosu mego" (Jan 18, 37). Czy Ty sluchasz Jego glosu? On chce Tobie dac prawdziwy pokoj, wieczna radosc i mieszkanie w domu Ojca. Ugnij sie przed Nim, wyznaj swoje grzechy i uwierz, ze On takze dla Ciebie spelnil dzielo wykupienia. "Kto wierzy w Syna ma zywot wieczny" (Jan 3,36)

RLCh - Rozpowszechnianie literatury Chrześcijańskiej, ul. Fabryczna 18; 98-400 Wieruszów; Polska.