Wierzący w Nowym Testamencie są uważani z a:

W trzodzie, w rodzinie Bożej i w Ciele Chrystusowym oglądamy różne strony jedności wierzących, jedności, która jest niepodzielna i opiera się na j e d n e j podstawie: na śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana. Trzoda, rodzina Boża i Ciało Chrystusa to w istocie jedno, i wszystkie trzy pojęcia odnoszą się do wszystkich wierzących.

l. jedność w Ojcu (w.11);

Pan się modlił (w.11), aby Ojciec wszystkich, których Mu dał (także i nas), zachował w Swoim imieniu Ojcowskim, abyśmy ciągle mogli kosztować błogość Jego Imienia. Dotyczy to wszystkich wierzących. Dlatego musimy mieć szerokie serce dla wszystkich wierzących, chociaż nie możemy ze wszystkimi kroczyć jedną drogą, ponieważ wielu nie chodzi po tej drodze, którą wytknęli apostołowie. Z takimi nie możemy mieć społeczności, choć jesteśmy świadomi naszej więzi łączącej nas wszystkich wierzących jako dzieci tego samego Ojca.

2. Druga jedność jest widzialna, nie tylko d l a wierzących, lecz także dla świata. Tutaj właśnie chodzi o to: "aby świat uwierzył". On wierzy w to, co widzi; świat może tylko wierzyć, gdy wszyscy wierzący w jedności kroczą razem drogą w imieniu Ojca w społeczności z Ojcem i Synem.

Czy ta prośba Pana została wysłuchana? Tak, w pierwszych czasach Kościoła. "I trwali w nauce apostolskiej, i w społeczności ..." (Dzieje Apostolskie 2, 42). "A wszyscy, którzy uwierzyli, byli pospołu i wszystkie rzeczy mieli wspólne" (Dzieje Apostolskie 2, 44; 4,32), "byli wszyscy jednomyślni ... przybywało mnóstwo wierzących Panu, mężów i niewiast" (Dzieje Apostolskie 5,12-14). Także i w miejscowych Zgromadzeniach wierzący, którzy w społeczności ze sobą szli tą samą drogą, "utwierdzali się w wierze i przybywało ich w liczbie na każdy dzień" (Dzieje Ap. 16,5).

Jednak jedność Ciała nie może być zburzona, gdyż jest z Boga. W liście do Efezjan 4,3 jesteśmy upomnieni by zachować jedność Ducha, a nie Ciała. W tym rozdziale Ciało jest widziane na ziemi w swym objawieniu i jeden Duch wskazuje, co każdy z osobna i co wszyscy razem mają czynić. W tym celu r o z d z i e l a dary każdemu, "jak On chce" (1 Koryntian 12,11). Pragnie działać tak w pojedynczym zgromadzeniu, jak we wszystkich zgromadzeniach, my zaś mamy słuchać, "co Duch mówi zgromadzeniom". Gdy postępujemy zgodnie z tym pouczeniem, wtedy świadectwo o jedności zostaje zachowane. Lecz jeśli się na to nie zważa, wtedy jedność jest zniszczona, ku naszemu zawstydzeniu i poniżeniu. Tak przez samowolę i przez samolubstwo ta wspaniała j e d n o ś ć, która niegdyś była na ziemi widziana, ustąpiła miejsca rozłamowi.

A jeśli nawet widoczna jedność została zaprzepaszczona, to nadal istnieje chwała Boża, jak było u Izraela. Eliasz zbudował ołtarz z dwunastu kamieni, które przedstawiają całość Izraela, co zostało powtórzone po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej. Paweł mówił przed Agrypą: " K t ó r e j (nadziei) dwanaście naszych pokoleń ... ma nadzieję dostąpić". Na zwaliskach Zgromadzenia może i teraz być wzniesiony taki ołtarz jedności. "Mocny stoi grunt Boży, mając tę pieczęć: Z n a P a n, którzy są jego" (strona Boża) i: " Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, który wzywa imienia Pańskiego!" (nasza odpowiedzialność).

Zgodnie z zasadą jedności Bożej należy oddzielić się od zła (2 Koryntian 6,16-18), a według 2 Tymoteusza 2,20-21 od chrześcijan z imienia. Należy odłączyć się od niesprawiedliwości, a także od tych, którzy osadzają zło, lecz nie chcą się od niego odizolować (Kolosan 2,18-23), a połączyć z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca.

Pan Jezus jest Wiecznym Synem Bożym. On przyszedł jako prawdziwy człowiek "...Bóg objawiony w ciele." On zszedł z nieba, aby wykonać dzieło zbawienia. Zgubiony grzesznik może być uratowany - ty i ja. Kto wiedząc o tym fakcie zlekceważy go, temu nie można pomóc w żaden sposób. Lepiej by było takiej osobie, gdyby się nigdy nie urodziła. Chrystus nie był założycielem religii. Rzeczywiste, biblijne chrześcijaństwo nie jest ludzkim wymysłem, nie jest religią obok wielu innych. Pan Jezus objawił nam żywego Boga. On mógł powiedzieć: "Kto mnie widzi, widzi Ojca". (Jan 14,9) On mógł powiedzieć: "Jam jest prawda". (Jan 14,6) Czy Mahomet nakarmił 5 chlebami i 2 rybami 5000 mężów? Czy Budda uzdrawiał ślepych, Konfucjusz wskrzeszał z martwych? Oni wszyscy zostali złożeni w grobie tak, jak każdy śmiertelnik. Tylko jeden zmartwychwstał, Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel Świata! On mógł o sobie powiedzieć: "Jam jest zmartwychwstanie i życie". Czy ktoś kiedykolwiek odważył się tak o sobie powiedzieć? Jezus rzekł do Piłata: "Ja się narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy kto jest z prawdy, słucha głosu mego" (Jan 18, 37). Czy Ty słuchasz Jego głosu? On chce Tobie dać prawdziwy pokój, wieczną radość i mieszkanie w domu Ojca. Ugnij się przed Nim, wyznaj swoje grzechy i uwierz, że On także dla Ciebie spełnił dzieło wykupienia. "Kto wierzy w Syna ma żywot wieczny" (Jan 3,36)