Każde pokolenie napotyka na własne problemy i trudności, z którymi musi się uporać, ustanawia także właściwie sobie miary wartości i ocen. Współczesny człowiek, będąc od dzieciństwa przyzwyczajany do myślenia kategoriami naukowymi, do wszystkich interesujących go zagadnień przystępuje przede wszystkim z zapytaniem: co o tym sądzi nauka? Celem wielu informacji jest udowodnienie, iż Biblia w świetle badań naukowych jest jedynie zapisem mitów i folkloru. Ale co w rzeczywistości mówi czysta nauka, w przeciwieństwie do interpretacji nauki pod wpływem filozofii materialistycznej, i co w rzeczywistości mówi Biblia w przeciwieństwie do folkloru?

STWORZENIE Znajdujące się w księdze Rodzaju sprawozdanie ze stworzenia świata jest wyjątkowe dla całego starożytnego świata. Większość filozofii i religii pogańskich mówi o pewnego rodzaju metamorfozie, czyli przemienianiu gatunków, jak również o ich spontanicznym powstaniu. W przeciwieństwie do tego, zapis biblijny podaje, że Bóg jednorazowym aktem stworzył cały świat wraz z jego fauną i florą. Według Księgi Wyjścia: W sześciu dniach uczynił Pan Jezus Chrystus niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich... Nie zapisano tego używając XX-wiecznej terminologii naukowej, ale w ponadczasowym stylu zrozumiałym dla każdej kultury. Materiał ma charakter dydaktyczny. Teza podstawowa sprawozdania stworzenia brzmi następująco: Bóg był tym, który kierował wszystkim, i wszystko stało się według Jego rozkazu. Ale czy znajdziemy w tym opisie coś więcej? Wierzymy że tak. Spróbujmy spojrzeć na to, co się stało z naukowego punktu widzenia.

'Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami…'

Biblia mówi nam, że na początku Bóg stworzył niebo i ziemię: użyty jest tu hebrajski wyraz, który oznacza przede wszystkim kulę ziemską wraz z jej atmosferą. Późniejsze rozważania pokazują, że Bóg stworzył (przypuszczalnie wcześniej) wszechświat, ale obiektem rozważań pierwszego rozdziału księgi Rodzaju jest nasza planeta. W okresie stworzenia ziemia była pokryta wodą. Gęsta warstwa chmur nie dopuszczała promieniowania z kosmosu do powierzchni ziemi. Ale na rozkaz Boga chmury albo uległy skondensowaniu przemieniając się w wodę albo w przeźroczystą parę. W ten sposób promienie słoneczne dotarły po raz pierwszy do ziemi. I stało się światło.

Drugiego dnia część pary wodnej skondensowała się, zamieniając się w wodę, co spowodowało, że na powierzchni kuli ziemskiej powstał pierwotny ocean, a nad nim w atmosferze pierścień pary wodnej oraz chmur. Ta ostatnia była wystarczająco cienka, aby przepuszczać promieniowanie (światło), ale zbyt gruba, by można było z powierzchni ziemi odróżnić słońce i księżyc. Pod tą warstwą była otwarta przestrzeń (niebo), wolna od obecności pary wodnej. Relacja z drugiego dnia zawiera bardzo interesujące i ważne elementy, które często przez czytającego Biblię są niezauważone. Chodzi o stworzenie przez Boga sklepienia pośród wód. Dzieliło to wody na dwie warstwy: pod i nad sklepieniem. Nasuwająca się najbardziej oczywista interpretacja tego faktu jest, że podczas gdy cała ziemia była jeszcze pokryta wodą, istniała także inna warstwa wody ponad ziemską atmosferą – prawdopodobnie w postaci pierścienia pary wodnej. Ten 'baldachim' pary wodnej był, jak będzie później pokazane, bardzo ważnym elementem w stworzeniu. Warstwa wilgotnego powietrza wokół ziemi działała podobnie jak szklane ściany w cieplarni. To znaczy, przepuszczała promieniowanie słoneczne, ale nie pozwała im uciekać. Cieplarnia nagrzewa się całkowicie pod wpływem promieni słonecznych i podobnie działo się z ziemią w tamtych czasach: ciepło słoneczne rozprzestrzeniało się na całej kuli ziemskiej równomiernie.

Trzeciego dnia Bóg zgromadził wszystką wodę spod nieba na jedno miejsce i ukazał się suchy ląd. To jasno wskazuje na to, że początkowo na ziemi był tylko jeden ocean. Z przytoczonych powyżej faktów wynika, iż obecna powierzchnia suchego lądu jest o wiele mniejsza niż pierwotnie. Również trzeciego dnia Bóg stworzył roślinność i wszystkie rodzaje nasion wydające rośliny.

Rozdział 2 księgi Rodzaju mówi, że pierwsza kobieta została stworzona z jednego z żeber lub biodra Adama. Nauka dowiodła, że każda żyjąca komórka organizmu zawiera w sobie informację potrzebna do zbudowania całego organizmu. To co zostało opisane może być uważane za zaawansowaną formę klonowania. Żebra posiadają komórki mózgu kostnego, które mogą posłużyć do stworzenia nowej istoty ludzkiej, jeśli pozostała część informacji genetycznej nie będzie zablokowana. W tym wypadku chromosom Y musiał zostać wyeliminowany, a chromosom X podwojony, aby stworzyć kobietę.

Jakie były początkowe warunki życia na ziemi? Odpowiadając na to pytanie trzeba przypomnieć, że drugiego dnia Bóg stworzył nad ziemię 'baldachim' pary wodnej. Właśnie ta warstwa miała zasadniczy wpływ na warunki na ziemi. Spowodowała ona na ziemi powstanie równomiernego, ciepłego, subtropikalnego klimatu, bez ekstremalnych temperatur na równiku czy biegunach. Biblia wyraźnie mówi, że w tym czasie na ziemi nie padały deszcze. Opadała tylko rosa. Rzeki, które wtedy istniały, a było ich bardzo dużo, były zasilane przez podziemne źródła wodne.

Były to idealne warunki dla rozwoju roślin, które z pewnością równomiernie, i bujnie pokrywały ląd. Harmonijny wzrost drzew i roślin nie był zakłócony przez chwasty. Człowiek i zwierzęta spożywali dojrzale owoce i jarzyny. Efektem tego było zgodne współżycie człowieka, zwierząt wszelkiego gatunku i rodzaju i przyrody. Ciepłe rzeki i oceany obfitowały w ryby i zwierzynę wodną.

Taki jest biblijny obraz powstania życia na ziemi. Jakie są jednak dowody na to, że właśnie takie warunki były wtedy na ziemi? Po pierwsze – stwierdzono, iż pierwotnie na ziemi panował jednakowy, gorący, subtropikalny klimat. Spośród wielu znanych przykładów wystarczy przytoczyć kilka. Koralowce, które obecnie występują w wodach o temperaturze powyżej 20° C. rosły kiedyś wokół biegunów – świadczą o tym znalezione tam skamieniałości koralowców. Odkryte na biegunach złoża węgla wskazują na istnienie tam w przeszłości subtropikalnej roślinności.

Szczątki zwierząt, żyjących obecnie tylko w gorących krajach, znajdowane są na całym obszarze ziemi. Szczątki zimnokrwistych, wymagających ciepłego klimatu dinozaurów, znajdowane są właściwie wszędzie. W pyskach mamutów znalezionych w lodach Syberii odkryto szczątki roślin tropikalnych, wskazujące na to, że zanim zginęły, żyły w gorącym klimacie. Pomimo owłosienia, nie stwierdzono u nich występowania gruczołów łojowych.

Wielka ilość dowodów świadczących o jednakowym klimacie na całej ziemi sprawia, że uczeni uznają ten fakt za oczywisty. Stanowi to podstawowy problem dla zwolenników teorii ewolucji, ale może być łatwo wytłumaczony poprzez istnienie baldachimu pary wodnej.

Po drugie, istnieje dowód na to, że poziom morza był kiedyś o wiele niższy w stosunku do lądu niż obecnie. Na przykład kilka wysp będących obecnie około 19.000 m. pod poziomom morza było kiedyś ponad jego powierzchnią. Niektóre wielkie rowy rozciągające się poprzez oceany są przedłużeniem dolin rzecznych na lądzie, np. rów podwodny ciągnący się około 800 km od ujścia rzeki Hudson (Nowy York) do krawędzi Szelfu Kontynentalnego. Przykład ten jasno wskazuje, że te zalane doliny były kiedyś normalnymi dolinami rzecznymi będącymi nad poziomem morza.

Cóż to był za cudowny świat! Stała, ciepła temperatura, obfity zapas żywności, brak kłopotów z klimatem, żadnych chwastów i zarazków. Nie było chorób i dolegliwości na ziemi w tym czasie – istniejące drobnoustroje były pożyteczne dla człowieka. Śmierć i choroby nie były w tym czasie znane. Świat stworzony przez Boga był bardzo dobry. Na szczycie tej doskonałej hierarchii stali Adam i jego żona Ewa, którzy mogli rozmawiać z Bogiem tak, jak my rozmawiamy z najlepszymi przyjaciółmi. Jakimiż głupcami musieli być, żeby odrzucić to wszystko. Ale właśnie odrzucili to w momencie, kiedy zbuntowali się przeciw Bogu, chcąc stać się 'tak jak Bóg, znający dobro i zło', tzn. posiąść moralne samostanowienie. Chcieli wyrugować Boga z jego stanowiska i sami je zająć. W rezultacie nieposłuszeństwa i buntu Adama i Ewy, Bóg rzucił ograniczone przekleństwo na świat, ich sferę odpowiedzialności.

OD UPADKU DO POTOPU Upadek Adama sprowadził śmierć na świat. Ludzie stwierdzili, że chwasty i zarazy przeszkadzają w uprawie roli, choroby nadwyrężają zdrowie, w miarę upływu czasu słabnie ich ciało.

Ciśnienie atmosferyczne również było istotnym czynnikiem modyfikującym klimat przed nastaniem potopu. Prawdopodobnie było ono dwukrotnie wyższe niż obecnie. Czynnik ciśnienia miał duży wpływ na kształtowanie się wymiarów ciała oraz na osiąganie wieku dojrzałego istot żywych, gdyż ułatwiał wymianę tlenową na powierzchni skóry. Była ona bardziej wydajna niż w dzisiejszych czasach. Tylko tak wysokie ciśnienie atmosferyczne może nam wyjaśnić, w jaki sposób prehistoryczne gady latające, np. pterodaktyle, były w stanie oderwać się od ziemi i unosić w powietrzu. Wiele spośród gadów prehistorycznych, których szczątki odkryto w naszych czasach, osiągało tak duże rozmiary również z tej przyczyny, że żyły bardzo długo. Jaszczurki nigdy nie przestawały rosnąć.

W sumie, nawet zaraz po upadku, ziemia była o wiele lepszym miejscem do życia niż obecnie. To częściowo tłumaczy fakt, że człowiek żył tak długo. Biblia mówi nam, że przeciętny wiek w chwili śmierci wynosił 900 lat. Warunki na ziemi były w tym czasie sprzyjające dla długiego wieku. Poza tym nie tylko w Biblii spotykamy się ze stwierdzeniem o długowiecznym życiu. Występuje to prawie w każdym podaniu i legendzie starożytnych narodów. Egipt, Syria, Persja, Indie, Grecja – posiadają legendy o bardzo długim życiu ludzkim w ubiegłych wiekach. Później rozważymy przyczyny, dla których obecnie nie jest możliwie tak długie życie. W tym miejscu wystarczy powiedzieć, że istnieją historyczne dowody potwierdzające to biblijne świadectwo.

OKRES POTOPU Ziemia została skażona w oczach Boga. Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe.

Gdy Bóg widział, iż ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie, rzekł do Noego: Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia jest pełna wykroczeń przeciw mnie: zatem zniszczę ich wraz z ziemią. Ty zaś zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego, uczyń w arce przegrody i powlecz ją smołą wewnątrz i zewnątrz…Ja zaś sprowadzę na ziemię potop, aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem, w której jest tchnienie życia; wszystko, co istnieje za ziemi, wyginie, ale z tobą zawrę przymierze (tj. ty będziesz zbawiony).

...I Noe wykonał wszystko tak, jak Bóg polecił mu uczynić...A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię. ...trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba…Wody bowiem podniosły na piętnaście łokci ponad (najwyższe) góry i zakryły je…tak Bóg wygubił doszczętnie wszystko, co istniało na ziemi, od człowieka do bydła, zwierząt pełzających i ptactwa powietrznego; wszystko zostało doszczętnie wytępione z ziemi. Pozostało tylko Noe i to, co z nim było w arce.' (Księga Rodzaju 6; 7)

Dlaczego i w jaki sposób doszło do potopu? Przyczyna potopu było oberwanie się baldachimu i wpływ wód mieszczących się pod skorupą ziemską. W obu przypadkach powodem pojawienia się tak znacznych ilości wody była wzmożona aktywność wulkaniczna. Popiół wulkaniczny, który przedostał się do atmosfery, spowodował skondensowanie (zmianę stanu skupienia z lotnego w ciekły) warstwy pary wodnej i jej spadek na ziemię w postaci niezwykle silnego deszczu. Oznacza to, że istniała dostateczna ilość wody na zalanie całej ziemi, nawet najwyższe szczyty górskie (prawdopodobnie wysokości do 1/4 obecnej) były zalane na głębokość ponad 7 m. W tym samym czasie miały miejsce bardzo szybkie zmiany klimatyczne, widoczne szczególnie w skokach temperatury. Mamuty i inne zwierzęta, który pasły się spokojnie na terenach Syberii, zostały zaatakowane z nagła przez gwałtowny front chłodu (minus 101° C), który zamroził je tak, jak stały.

Niektóre z dowodów to dowody historyczne. W każdej części świata znajdujemy legendy o wielkim potopie, który kiedyś nawiedził ziemię i zniszczył ją całkowicie, z wyjątkiem garstki ludzi – rodziny Noego. Wiele legend mówi o arce, w której przebywali ludzie i zwierzęta w czasie trwania potopu i która ostatecznie znalazła się na szczycie góry Ararat.

Dowody na których skoncentrujemy się będą dowodami naukowymi. Wbrew zaprzeczeniom geologów i ewolucjonistów, znaleziska geologiczne i paleontologiczne wyraźnie świadczą o wielkiej katastrofie. Zbierzmy te dowody w czterech punktach: po pierwsze, co najmniej 3/4 powierzchni ziemi, na której znajduje się szczyty najwyższych gór pokryte jest skałą osadową. Osad ten musiał być oczywiście uprzednio wyżłobiony z innych miejsc, a następnie transportowany i osadzony przy pomocy wody. Dokładnie tak stało się podczas potopu.

Po drugie – zapisy skamielin dają dowody o istnieniu potopu. Istnieje niesłychanie duża ilość skamielin, ponieważ warunki potopu były idealne dla ich produkcji. Aby powstała skamielina, stworzenie musi zostać bardzo szybko zagrzebane w osadzie. W innym przypadku zginie i zostanie rozłożone przez gnojowce. Nagła śmierć zamrożonych mamutów, zgładzenie dinozaurów, wiele skamieniałych ławic ryb, które nagle zginęły, są czynnikami wskazującymi na katastrofę, jaką był potop.

Po trzecie rozważania nad pochodzeniem węgla wskazują na prawdziwość potopu. Wiele faktów sugeruje, że złoża węgla uformowały się z roślinności wyrwanej z korzeniami i osadzonej na nowo przez wody potopu raczej, aniżeli przez powolne akumulowanie w bagnistych torfowiskach, jak twierdzą ewolucjoniści – np. prosty pień drzewny długości ponad 3 metry znaleziony w złożu węgla. Niektóre drzewa znaleziono w położeniu wierzchołkiem w dół (w pokładzie węgla), czyli nie mogły one rosnąć w tym miejscu. W złożach węgla znaleziono osadzone tam skamieniałości wodnych zwierząt a także otoczki skalne, które jedynie mogły tam się dostać z dużych odległości. Inne przedmioty, które znaleziono w węglu nie mogą być wytłumaczone przez teorię 'bagiennych torfowisk'. Są to 10-calowe, 8-karatowe złote łańcuchy, żelazne naczynia, ludzkie czaszki. Jest to dowodem na to, że istniała ludzka cywilizacja w czasie formowania się węgla.

Ropa naftowa jest rezultatem rozkładu w ograniczonej przestrzeni i bez dostępu powietrza, milionów morskich organizmów zwierzęcych czy też roślinnego bądź zwierzęcego planktonu. Tłuszcz i proteiny z tych organizmów zostały prawdopodobnie przetworzone przez bakterie operujące w środowisku pozbawionym powietrza, które odkryto nadal żywe w ropie!

Po czwarte – kolejność w jakiej odkrywane są skamieniałości, świadczy o potopie. Porządek w jakim stworzenia są pogrzebane świadczy o tym, że zostały pochłonięte przez wody potopu. Katastrofa dotknęła najpierw stworzenia wodne, które żyły na dnie mórz. Gdy podziemne źródła wylały, zwierzęta te zostały zabite i pochłonięte przez rumor skalny. Inaczej mówiąc, organizmy te miały mniejsze szanse ucieczki od niebezpieczeństwa. Wobec tego, w najniższych warstwach spodziewano się znaleźć szczątki prostych, bezkręgowych organizmów wodnych – i to właśnie zostało znalezione.

Kręgowce natomiast są najbardziej złożoną grupą zwierząt, zdolną do szybkiego ruchu i bardziej przystosowaną do ucieczki od pierwszego uderzenia potopu. Pierwszymi kręgowcami, które prawdopodobnie zginęły były ryby; wiele z nich żyło w płytkich zatokach i jeziorach. Możemy sobie wyobrazić, że poziom wody podnosił się a olbrzymi strumień wody zaczął podnosić osad jeziora grzebiąc i uśmiercając ryby.

Artykuł z pewnego czasopisma zachodniego (Readers Digest, maj 1972) daje jasne dowody, że tak się kiedyś stało. Opisuje okolice wzgórz we Włoszech, gdzie znaleziono około 100.000 skamielin ryb: 'obecnie skamielin tych ryb znajduje się prawie na wysokości 700 m n.p.m. w okolicy, gdzie wcześnie spada śnieg i utrzymuje się przez długi czas. A kiedyś był to spokojny raj z zatoką koło piaskowego wzgórza ocienionego przez wysokie palmy i bogate poszycie leśne. Wszystkie gatunki ryb żyły w ciepłej i obfitej w plankton wodzie. I wtedy coś się wydarzyło.' Autor skarży się, że nie wie co to było, co przyczyniło się do zguby, zagłady ryb i powstania skamielin, ale możemy sobie wyobrazić, że potop zaniósł osad na lagunę i stąd ten efekt. Zauważmy również, że warunki opisane przed niezrozumiałym wydarzeniem, były takie jakich spodziewaliśmy się w czasach przedpotopowych.

Wody potopu podnosiły się prawie przez sześć tygodni, zanim całkowicie pokryły ziemię. Podczas gdy wodne organizmy zginęły najpierw, zwierzęta lądowe miały lepszą pozycję do ucieczki przed potopem. Ustępowały przed wodą tak długo, jak mogły. Płazy (ziemnowodne) będące blisko wody, nie były zbyt ruchliwe na lądzie. Przypuszczamy więc, że zostały szybko pochłonięte przez potop. Natomiast ssaki mogące poruszać się bardzo szybko na lądzie, były zdolne uciekać od wód potopu przez dość długi czas. Ludzie próbowali oczywiście różnych sposobów aby uchronić się od potopu i wielu z nich utrzymywało się aż do ostatniego momentu, kiedy woda zakryła całkowicie ziemię.

Innymi słowy, różne 'okresy geologiczne' są w rzeczywistości różnymi strefami ekologicznymi w okresie przedpotopowym. 'Prymitywne' organizmy morskie znaleziono zagrzebane w najniższych spiętrzeniach kolumny geologicznej z tej prosty przyczyny, że żyły właśnie w tych najniższych poziomach. Ptaki i ssaki znaleziono w bardziej współczesnych epokach geologicznych głównie dlatego, że żyły w wyższych poziomach i charakteryzowały się większą ruchliwością. Determinująca była także selekcja hydrodynamiczna. Wody potopu mogły przeprowadzić podział obiektów według masy i kształtu.

Faktem jest, że czasami odkrywamy to w opisanym porządku. Potop był z natury chaotycznym i nieokiełznanym żywiołem, stąd można wysunąć dwa wnioski: po pierwsze – nie powinniśmy być zdziwieni znajdując wyjątki od podstawowego opisanego kierunku, po drugie – nie powinniśmy spodziewać się znaleźć kompletną kolejność w każdym miejscu. Dowody potwierdzające te dwa kierunki są oczywiste, choć teoria ewolucji nie umie tego wyjaśnić.

Nikt nie miał szans na ucieczkę od katastrofy, chyba, że Bóg go uchronił. Dlatego każdy człowiek z wyjątkiem Noego i jego rodziny, zginął. Wtedy Bóg obniżył poziom wody: możliwe, że wtedy góry zostały wypchnięte na większą wysokość, a oceany (dna oceanów) opadły w dół – aby pomieścić tak ogromną ilość wody. Fenomen Wielkiego Kanionu w USA może być wynikiem szybkiego i głębokiego przenikania strumienia wody w miękkie pokłady osadów pozostawionych przez Potop. Tak więc wszystko zostało przygotowane do wyjścia Noego z arki i rozpoczęcia nowego życia.

OD KOŃCA POTOPU DO DNIA DZISIEJSZEGO Po wyjściu z arki, Noe spotkał się z innym światem. Nie było jednakowego klimatu do którego był przyzwyczajony. Teraz na równiku było bardzo gorąco, podczas gdy obszary biegunów były pokryte lodem. Nagłe zniknięcie baldachimu z pary wodnej spowodowało te ekstremalne warunki: rozpoczęła się wielka epoka lodowa.

Baldachim z pary wodnej nie absorbował już niebezpiecznych promieni kosmicznych. Dlatego Noe i jego rodzina zaczęli cierpieć, wskutek zmiany ich materiału genetycznego w komórkach ciał. Ten efekt spotęgował się w przyszłych generacjach i łącznie z gorszymi warunkami do życia mógł spowodować miarowe zmniejszenie się długości życia ludzkiego. Poprzez kolejne generacje schyłek ten pogłębiał się do momentu, gdy długość życia ludzkiego zmniejszyła się do mniej niż 1/10 długości życia przed Potopem.

W momencie, gdy 8 przodków wszystkich po-potopowych ludzi wyszło z arki, zobaczyli oni oczywiście drastycznie zmienione środowisko. Mieli do dyspozycji tylko zasób wiedzy nauczonej i zachowanej w umysłach, oraz wyposażenie, które musieli zgromadzić w arce. Chyba zmuszeni zostali w krótkim czasie do zastosowania kamienia czy też drewnianych narzędzi, by w końcu odkryć złoża rud metali w skałach dopiero co uformowanych obszarów lądowych ziemi. Wielu naturalnie zaczęło używać jaskiń jako schronień, do momentu znalezienia odpowiedniego miejsca i materiałów, z których mogli zbudować bardziej wygodne mieszkania. Znaczną część swego czasu chyba poświęcali na sprostanie podstawowemu zadaniu, jakim było zabezpieczenie pożywienia. Godne uwagi jest to, że w ogóle przeżyli, a zwłaszcza, że zaczęli znowu budować wielkie cywilizacje. Większa część znalezisk z tak zwanych paleolitycznych kultur dawnego człowieka, gdyby były właściwie interpretowane, to chyba po prostu dowody trudnej walki o przetrwanie małego plemienia po-potopowych ludzi w pierwszych wiekach po Wielkim Potopie.

Straszny wyrok potopu spowodowany był narastającym grzechem ludzkim i dlatego jest to widoczne do dnia dzisiejszego. Wiele gatunków roślin i zwierząt wymarło. Coraz trudniej było znaleźć pożywienie. Nastały trzęsienia ziemi i wybuchy wulkanów. Klimat stał się niesprzyjający, a czasem nawet niebezpieczny. Długość życia została radykalnie skrócona. A przyczyną tego był bunt przeciw Bogu.

Księga Rodzaju mówi, że człowiekowi oddano we władanie cały świat. Miał sprawować rządy nad morzami, niebem, ziemia i nad wszystkim, co świat zamieszkuje. Z powodu grzechu, jak napisane jest w liście do Hebrajczyków, w rozdziale 2, człowiek nie jest już teraz władcą natury. Raczej musi walczyć o utrzymanie się przy życiu w nieprzyjaznym świecie, nękany przez chłody, susze, nawałnice i choroby w równym stopniu, co przez drugiego człowieka. Dlatego właśnie Jezus przyszedł na świat: aby usunąć straszliwe skutki grzechu i ocalić tych, którzy ufają Mu, gdyż odpuścił im ich grzechy. Pewnego dnia, powiada Biblia, ujrzymy ludzkość i naturę w odnowionej postaci. Ci, którzy ufają Jezusowi Chrystusowi, będą wówczas panować razem z Nim, nie tylko nad naturą, jak to dane było czynić Adamowi, ale również nad światem ducha.

Pan Jezus jest Wiecznym Synem Bożym. On przyszedł jako prawdziwy człowiek "... Bóg objawiony w ciele." On zszedł z nieba, aby wykonać dzieło zbawienia. Zgubiony grzesznik może być uratowany - ty i ja. Kto wiedząc o tym fakcie zlekceważy go, temu nie można pomóc w żaden sposób. Lepiej by było takiej osobie, gdyby się nigdy nie urodziła. Chrystus nie był założycielem religii. Rzeczywiste, biblijne chrześcijaństwo nie jest ludzkim wymysłem, nie jest religią obok wielu innych. Pan Jezus objawił nam żywego Boga. On mógł powiedzieć: "Kto mnie widzi, widzi Ojca". (Jan 14,9) On mógł powiedzieć: "Jam jest prawda". (Jan 14,6) Czy Mahomet nakarmił 5 chlebami i 2 rybami 5000 mężów? Czy Budda uzdrawiał ślepych, Konfucjusz wskrzeszał z martwych? Oni wszyscy zostali złożeni w grobie tak, jak każdy śmiertelnik i tak już pozostali. Tylko jeden zmartwychwstał, Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel Świata! On mógł o sobie powiedzieć: "Jam jest zmartwychwstanie i życie". Czy ktoś kiedykolwiek odważył się tak o sobie powiedzieć? Jezus rzekł do Piłata: "Ja się narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy kto jest z prawdy, słucha głosu mego" (Jan 18, 37). Czy Ty słuchasz Jego głosu? On chce Tobie dać prawdziwy pokój, wieczną radość i mieszkanie w domu Ojca. Ugnij się przed Nim, wyznaj swoje grzechy i uwierz, że On także dla Ciebie spełnił dzieło wykupienia. "Kto wierzy w Syna ma żywot wieczny" (Jan 3,36)