Bóg i człowiek w jednej Osobie

W liście do Efezjan 1,15-23 znajduje się piękna modlitwa skierowana do “Boga Pana naszego Jezusa Chrystusa,” modlitwa, która kładzie nacisk na rzeczywistość człowieczeństwa Pana Jezusa. W Ef. 3,14-21 jest następna modlitwa Pawła skierowana do “Ojca naszego Pana Jezusa,” ponieważ w ten sposób patrzy na Pana Jezusa z punktu widzenia jego boskości, jako błogosławionego Syna Ojca. Lecz w liście do Kol. 1,3 Paweł kieruje swą modlitwę do “Boga i Ojca Pana Jezusa Chrystusa” ponieważ w tym liście widzimy drogocenne odkrycie tajemnicy chwały Pana Jezusa jednoczącego ludzkość z Bogiem w jednej Osobie. “gdyż w Nim mieszka cieleśnie cała pełnia Boskości” (Kol. 2,9). Cóż za wspaniała, niezrównana pełnia jest tutaj! Jest daleko poza wszelką możliwością zrozumienia jego znaczenia przez stworzenie, czy też pojęcia jak to może być prawdziwe.

Ogłoszony w Słowie Bożym.

Mimo to, ta prawda jest tak wyraźnie ogłoszona w czystym Słowie Bożym, że tylko wielka niewiara może to odrzucić. Z drugiej strony wiara, gładko to przyjmuje, i raduje się niewysłowioną radością na samą myśl o objawieniu tak wspaniałego cudu, że tylko Bóg wieczności może być jego Autorem. Zwróć uwagę na Kol. 1,15: “On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia.” Jego Boskość jest potwierdzona po pierwsze: “jest obrazem niewidzialnego Boga", to znaczy, doskonałą reprezentacją Boga. Adam był stworzony na “podobieństwo Boga,” lecz Chrystus jest obrazem (dokładniej: Wcieleniem) Boga. Po drugie, jako Człowiek jest “pierworodnym wszelkiego stworzenia.” Prawo pierworództwa Adama zostało całkowicie odłożone gdy Syn Boży, jako Człowiek, zamieszkał wśród swego stworzenia, przejął wszelkie prawa do pierworództwa i dalej jest dodane, że: “ponieważ w Nim zostało stworzone wszystko,” ponownie odnosi się to do Jego stwórczej mocy jako Boga, ponieważ Jego człowieczeństwo i Boskość są doskonale zjednoczone w tej jednej błogosławionej Osobie.

Ponownie w liście do Kolosan 1,17 czytamy: “On też Jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na Nim jest ugruntowane.” To świadectwo Jego Boskości w udziale w stworzeniu, jest potwierdzone następną wspaniałą deklaracją (w.18): “On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest Początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy.” Jako głowa ciała jest On, co jasne, Człowiekiem, i to Człowiekiem Powstałym z pośród umarłych. Piękno tej jedności Boskości z człowieczeństwem jest natychmiast podkreślone w wierszu 19: “ ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w Nim zamieszkała cała pełnia Boskości”

Wykazane przez Jego Osobistą historię.

Jest wiele innych wierszy oprócz tych w liście do Kolosan, które zdecydowanie poświadczają Temu błogosławionemu Jedynemu, jako Bogu manifestującemu się w ciele. Lecz zarówno jak ogłasza to Pismo, jest to również pięknie wykazane przez Jego Osobiste życie, gdy Znajdował się wśród ludzi.

Zwróćmy uwagę na Mat 8,23-27. Na pokładzie łodzi Pan Jezus spał spokojnie, jest tutaj z całą pewnością człowiekiem, ponieważ Bóg nie śpi (Ps. 121,4). Lecz po obudzeniu Go przez przestraszonych burzą uczniów, zgromił wiatry i morze i zapadła wielka cisza. Zademonstrował się jako Bóg, Pan wszystkich pierwiastków. Sen może być Mu przypisany wyłącznie jako cecha człowieka, lecz autorytet nad wiatrem i morzem - jako Jego atrybut Boskości.

Widoczne jest to również w Mat 14,25, gdy chodził po morzu. Na Jego słowo, Piotr zaczął chodzić po wodzie, lecz gdy odwrócił swój wzrok od Pana na szalejące fale, zaczął tonąć. Jednak morze jest pod całkowitą kontrolą Pana Jezusa, ponieważ On jest Wszechmocnym Bogiem, stojąc więc na powierzchni morza, podniósł Piotra.

W Mat 9,4 Pan Jezus znał i odpowiadał na myśli ludzi, podobnie jak to czynił w wielu innych przypadkach. Nawet szatan nie zna myśli ludzkich, tylko Bóg. To udowadnia nam, że On jest Bogiem, pomimo, że natychmiast mówi o sobie jako o “Synu Człowieczym” (w. 6).

W Ew. Jana 9,11, gdy niewidomy, posłuszny poleceniom Jezusa, odzyskał wzrok, mówił o Jezusie “człowiek zwany Jezusem.” Jednak gdy później Pan przyszedł do niego, zapytał go: “Czy wierzysz w Syna Bożego?” Mężczyzna pytał, któż to jest, a Pan odpowiedział mu: “to jest ten, którego widziałeś i mówi z tobą.” (w. 38). Pan w pełni odebrał od tego człowieka chwałę. Piotr nie chciał odbierać chwały (Dzieje 10,25-26), ani nie przyjmował jej od Jana anioł (Obj. 22,8-9), lecz tylko Bóg może być czczony (Mat, 4,10). Bez wątpliwości Pan Jezus odbierał cześć przy wielu okazjach, ponieważ On jest Bogiem.

Jest prawdziwym Człowiekiem i Bogiem, jak powiedział niewidomy.

I ponownie, po zmartwychwstaniu, Pan Jezus pojawił się uczniom w niedzielę, tydzień po tym, jak Tomasz nie chciał uwierzyć, że On został wzbudzony z martwych. Wykazał, że zna słowa wypowiedziane wcześniej: słowa i myśli Tomasza, pomimo tego, że nie był obecny przy tym, gdy Tomasz stwierdził, że nie uwierzy nim nie włoży swej ręki w Jego bok i nie ujrzy ran po gwoździach. Pan powiedział mu, żeby to zrobił, lecz Tomasz nie mógł się posunąć tak daleko: “Pan mój i Bóg mój.” Oto przed nim w cielesnej postaci, był Pan Jezus Chrystus, z ranami aby udowodnić fakt swego człowieczeństwa. Lecz Tomasz bez cienia wątpliwości nazywa Go nie tylko “Panem” lecz również “Bogiem.” A Pan Jezus odebrał tą wspaniałą i należną Mu chwałę. Błogosławiony, Święty, Wieczny Syn Boży! Błogosławiony, bez skazy Syn Człowieczy!

Jest to tylko kilka z wielkiej ilości wierszy, które świadczą o cudzie potęgi Bożej chwały i łaski człowieczeństwa zjednoczonej w jednej Osobie na wieczność. Jak słuszne jest to, że wypełnia nas potężna, cudowna, wieczna adoracja dla Niego.

Leslie M.Grant

• Jeżeli Ci to bardziej odpowiada to wyślij do nas wiadomość (SMS):