Pytanie jakie nie pasuje wszetecznicy:

Poproszono mnie, abym napisał traktat odpowiadający na artykuł: "Dlaczego nie jestem protestantem", który został zatwierdzony przez Kościół Rzymskokatolicki i opublikowany w prasie. Dzieło to przypomina budowniczych wieży Babel, którym pomieszano języki. Jest w nim tyle dwuznacznych wypowiedzi, półprawd i fałszywych interpretacji Biblii, że wykazanie błędności przedstawionych tez wymagałoby opublikowania bardzo obszernej książki. Uważam, że bardziej pożyteczną rzeczą będzie udzielenie odpowiedzi na zaprezentowane "dwadzieścia... i więcej przyczyn" poprzez podanie tej samej albo większej ilości powodów, dla których nie jestem rzymskokatolikiem. Oto one:

1.

PONIEWAŻ jestem chrześcijańskim katolikiem i należę do Pana Jezusa Chrystusa, który mnie zbawił i któremu winien jestem całkowite posłuszeństwo. Dlatego nie mam nic wspólnego z Rzymem i jego hierarchią. Jezus powiedział: "Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie" (Ewangelia Jana 14,6). Stąd w Chrystusie mam dostęp do Boga Ojca, do istotnej i niezbędnej prawdy oraz do życia wiecznego.

2.

3.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie jest jedynym, prawdziwym Kościołem Jezusa Chrystusa, Jego mistycznym ciałem, duchowym i niewidzialnym zgromadzeniem, żywym organizmem, którego Głową na zawsze jest Chrystus. Kościół Rzymski jest widzialną organizacją kościelną, założoną przez ludzi, a jego głową jest papież. Fakt istnienia dwóch głów dowodzi tego, że mamy do czynienia z dwoma różnymi ciałami, jako że żadne normalne ciało nie może mieć dwóch głów w tym samym czasie. Kościół, którego Głową jest Chrystus, nie może mieć drugiej głowy - papieża.

4.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski utrzymuje, że jest założony na Piotrze, a Chrystus nigdy nie powiedział, że założy Swój Kościół na "Petros", czyli Piotrze, którego imię oznacza kamień, ale na "Petra", czyli na mocnej lub żywej skale. Chrystus - Syn Boży, którego wyznał Piotr i inni apostołowie, jest tą żywą skałą i opoką Kościoła. Apostoł Paweł powiedział: "Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus" (I List do Koryntian 3,11). Chrystus jest "fundamentem apostołów i proroków" (List do Efezjan 2,20). Bez tego fundamentu nie istnieje prawdziwy Kościół Chrześcijański.

5.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski, wbrew swej dumnej nazwie, nie jest prawdziwym Kościołem Katolickim. Słowo "katolicki" znaczy "powszechny". Aby Rzymski Kościół mógł być Kościołem Katolickim, musiałby on gromadzić wszystkich, którzy należą do mistycznego, duchowego ciała, a jednak były i są miliony chrześcijan, którzy nigdy nie poznali Rzymskiego Kościoła ani jego twierdzeń. Jedynie duchowe, niewidzialne, mistyczne ciało Chrystusa jest Kościołem Katolickim we właściwym znaczeniu tego słowa. Kościół Rzymski jest ograniczony tylko do tych, którzy uznają autorytet rzymskiej hierarchii.

6.

Kościół Rzymski uznaje, że w momencie przywrócenia Piotrowi urzędu apostoła, po tym, jak pod przysięgą ze strachu trzykrotnie zaparł się Jezusa, Pan przekazał mu władzę nad innymi apostołami. W rzeczywistości jednak było to powierzenie mu takiej samej służby, jaką sprawuje każdy inny pastor. Poza tym moc, jaką Chrystus przekazał jakiemukolwiek apostołowi, była osobistym wyposażeniem do służby i nie mogła być dalej przekazywana. Szczególne dary duchowe i błogosławieństwa nie mogą być zostawiane w spadku lub darze innym, jak gdyby były prywatną, materialną własnością. Dlatego żaden domniemany następca Piotra nie może dzięki sukcesji posługiwać się ponadnaturalnymi, boskimi mocami. Chrystus jest Głową, inaczej Kapitanem Kościoła, a kiedy Kapitan wydaje rozkazy, załoga powinna je wykonywać, a nie wydawać własne.
Co więcej, Piotr nie uzurpował sobie żadnej władzy ani zwierzchnictwa nad innymi apostołami, a wręcz przeciwnie, był przez nich posłany (Dzieje Apostolskie 8,14). Na pierwszym soborze Kościoła w Jerozolimie to nie on ogłosił postanowienie, a Jakub (Dzieje Apostolskie 15,13-21). A gdy Paweł zobaczył, że Piotr "nie idzie słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii", "otwarcie mu się sprzeciwił, bo na to zasłużył" (List do Galatów 2,11-14). O sobie samym Piotr powiedział: "Starszych więc, którzy są wśród was, proszę, ja również starszy"; nie uzurpując sobie władzy nad innymi, napominał: "paście stado Boże, które jest przy was (...) nie jak ci, którzy ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada" (I List Piotra 5,1-3).
Bóg ustanowił Pawła apostołem, nie pytając o zgodę Piotra. Od tamtego czasu ustanowił także wiele tysięcy pastorów i ewangelistów bez konsultacji z rzymskim papieżem.

7.

8.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie został założony przez Pana Jezusa Chrystusa. Istniało wiele innych kościołów chrześcijańskich: w Judei, Galilei, Samarii, Galacji, Macedonii i Azji (Apokalipsa Jana 1,4-11; Dzieje Apostolskie 9,31; I List do Koryntian 16,31; II List do Koryntian 8,1). Wszystkie były założone przez apostołów i były tak samo apostolskie, jak kościół w Rzymie, a większość z nich powstała wcześniej niż on. Ważną prawdą jest to, że żadna pojedyncza społeczność nie stanowi jednego, prawdziwego Kościoła Katolickiego.

9.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie odróżnia widzialnego, zorganizowanego kościoła, od niewidzialnego, mistycznego ciała, którego Głową jest Chrystus. O widzialnych, zorganizowanych kościołach mówi się, jak to często widzimy w Nowym Testamencie, w liczbie mnogiej. O duchowym, niewidzialnym Kościele nigdy nie mówi się w ten sposób, jako o ciałach czy oblubienicach Chrystusa, ale zawsze w liczbie pojedynczej, jako o Jego ciele (I List do Koryntian 12,27; List do Kolosan 1,18) i oblubienicy (Apokalipsa Jana 19,7.8). Dlatego żaden widzialny, zorganizowany kościół, taki jak Kościół Rzymski, nie może być jedynym prawdziwym, duchowym Kościołem założonym przez Chrystusa.

10.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski głosi fałszywy pogląd nauczając, że rzymski papież jest głową jedynego prawdziwego Kościoła Chrystusa. Gdy Bóg wprowadził Swój lud do ziemi obiecanej, nie ustanowił żadnego człowieka ich królem lub głową (Księga Sędziów 17,6; 18,1). Powoływał jedynie sędziów według własnego upodobania, gdyż to On Sam miał być ich Królem i Głową (I Księga Samuela 8,5-7). Podobnie Chrystus nie ustanowił nad Swym duchowym Kościołem żadnej głowy czy papieża, gdyż On Sam jest jego Głową (List do Efezjan 1,22-23; List do Kolosan 1,18). Ale tak, jak Izraelici wbrew Bożej woli zażądali i wybrali ludzkiego króla, tak Rzymski Kościół, niezadowolony z władzy Jezusa, ustanowił nad sobą ludzkiego "Ojca Świętego", czyniąc to wbrew woli Chrystusa, będącego prawdziwą Głową Chrześcijańskiego Kościoła Katolickiego.

11.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie pozwala swym wiernym szukać prowadzenia Ducha Świętego i podążać za nim. Apostoł Paweł powiedział: "Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi" (List do Rzymian 8,14). Rzymski Kościół wymaga od wiernych, by podążali za interpretacją Biblii, opracowaną przez papieża i hierarchię. W ten sposób papież, przypisując sobie nieomylność - atrybut Wszechmogącego Boga, stawia siebie w miejscu Ducha Świętego.

12.

13.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski ponosi winę za spowodowanie wielu podziałów w Kościele Chrystusa poprzez dodawanie różnych nauk do biblijnej doktryny oraz odejście od praktyk pierwotnego Kościoła apostolskiego. Odszedłszy od Pisma Świętego jako jedynej podstawy wiary i życia, a podążywszy za ludzkimi tradycjami i teoriami, wywołał podziały prawie uniemożliwiające utrzymanie duchowej jedności, o którą modlił się Chrystus. Szansa na taką jedność pojawi się wówczas, gdy Rzymski Kościół porzuci odstępstwo i powróci do Słowa Bożego.

14.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski wielokrotnie zmieniał swe dogmaty i praktyki. Np. początkowo potępiał spożywanie Komunii tylko pod postacią chleba, a od roku 1415 popiera taką praktykę. Na przestrzeni wieków dodano wiele dogmatów i obrzędów nie znanych apostołom. Przykładowo w ciągu ostatnich stu kilkudziesięciu lat ogłoszono trzy nowe dogmaty: "Niepokalane Poczęcie Marii Dziewicy" w 1854 roku, "Nieomylność Papieża" w 1870 roku i "Wniebowzięcie Marii" w 1950 roku. Jednak Kościół Jezusa Chrystusa, od pierwszego stulecia ery chrześcijańskiej aż do dzisiaj, zachowuje te same doktryny, które możemy znaleźć w Słowie Bożym.

15.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski chce, jeśli to konieczne - siłą, zobowiązać wszystkich do przyjęcia jego dogmatów i interpretacji Biblii, nawet wówczas, gdy są sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem, świadectwem zmysłów i wyraźnym nauczaniem Pisma Świętego. Przykładem jest dogmat o transsubstancji, mówiący, że spożywając konsekrowany chleb, czyli hostię, dosłownie spożywamy ciało i krew żywego Chrystusa. Jest to tak samo nielogiczna interpretacja, jak interpretacja Nikodema, dotycząca nowego narodzenia (Ewangelia Jana 3,3-4). Biblia wyraźnie naucza, że Jezus, do momentu Swego powtórnego przyjścia na ziemię, zasiada po prawicy Ojca w niebie jako nasz Orędownik i Obrońca. Oddawanie czci hostii jest czczeniem boga uczynionego przez człowieka z mąki.

16.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie uznaje wolności sumienia i praktyk religijnych i, jeśli tylko ma ku temu możliwości, ogranicza je, wykorzystując do tego nawet władze świeckie i próbując zmuszać wszystkich do podporządkowania się jego władzy. Bóg natomiast obdarza wszystkich ludzi pełną wolnością, jeśli nie ogranicza ona praw innych ludzi. On nie tylko daje każdemu prawo do samodzielnego czytania i studiowania Biblii, ale zachęca do tego i błogosławi tych, którzy to czynią (Ewangelia Jana 5,39; Dzieje Apostolskie 17,11).

17.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski twierdzi, że papież jest zastępcą czy reprezentantem Chrystusa na ziemi. Chrystus jednak zapowiedział, że na Swoje miejsce pośle Ducha Świętego - Pocieszyciela (Ewangelia Jana 14,16-17; 16,7-15). Jezus oświadczył: "Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Ewangelia Mateusza 18,20). Nie oznacza to, że będzie On tylko z hierarchią jakiegoś kościoła, ale że będzie ze wszystkimi, którzy do Niego należą. Zapowiedź ta wypełnia się w Osobie Ducha Świętego. Papież nie może, tak jak Chrystus, być wszędzie.

18.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski wywyższa człowieka poprzez tytuły, urzędy i honory, które należą się jedynie Bogu i Zbawicielowi - Jezusowi Chrystusowi. Np. papieżowi nadano tytuł pontifexa, czyli najwyższego kapłana. Słowo "pontifex" pochodzi z łaciny i znaczy "czyniący most". Tak jak najwyższy kapłan w okresie Starego Testamentu służył jako pośrednik między Bogiem a człowiekiem, tak samo papież ustanawia siebie pomostem, czyli pośrednikiem między Bogiem a grzesznikiem. Jednak Słowo Boże uznaje dziś tylko jednego Najwyższego Kapłana, Pontifexa między Bogiem a ludźmi - Chrystusa Jezusa, który raz na zawsze dokonał przebłagania za nasze grzechy, ofiarując Siebie Samego na krzyżu Kalwarii. Nigdy nie musi być to już powtarzane ani kontynuowane (Ewangelia Jana 14,6; I List do Tymoteusza 2,5-6).

19.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski oddaje cześć "świętym" i ich podobiznom, modląc się do nich i często czcząc ich bardziej niż Chrystusa. Trend ten widoczny jest w publikacjach poświęconych czci świętych. W ten sposób rzesze wiernych nakłaniane są do grzechu bałwochwalstwa prowadzącego do wiecznego potępienia. Słowo "bałwochwalstwo" oznacza oddawanie czci obrazom. Chrystus powiedział: "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz" (Ewangelia Łukasza 4,8). Kościół Rzymski próbuje zaprzeczać, że czcząc "świętych" i obrazy dopuszcza się bałwochwalstwa. Dlaczego więc opuścił drugie przykazanie Dekalogu, a z dziesiątego zrobił dwa? (Księga Wyjścia 20,4-6 i 17).

20.

21.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski uważa, że dusze ludzkie są zbawione dzięki sakramentom, modlitwom i mszom. Kościół Chrystusowy i Słowo Boże oferują jednak zbawienie z łaski, przez wiarę w doskonałe dzieło przebłagania w Chrystusie. Owocem tego zbawienia jest szczera miłość do Boga, dobre uczynki podobające się Panu oraz wdzięczność i chwała dla Stwórcy za Jego dobroć (List do Rzymian 5,1; List do Efezjan 1,6-7; 2,8-10).

22.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski podważa wartość przebłagania dokonanego przez Chrystusa, domagając się dla zaspokojenia Boga aktów pokuty za popełnione grzechy, jak gdyby ofiara Jezusa była niewystarczająca i jakby grzesznik musiał coś dodawać do dzieła wykonanego przez Chrystusa na Kalwarii. Bóg nie domaga się aktów pokuty, ale nawrócenia będącego odwróceniem się od grzechów, występków i niesprawiedliwości oraz wszelkiego zła (Księga Izajasza 55,7; Ewangelia Mateusza 9,13; I List do Koryntian 6,9-11). Wszystkie tzw. Odpusty zbudowane są na sprytnych, pozornie prawdziwych wywodach, ale nie mają żadnego oparcia w Słowie Bożym.

23.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski bezpodstawnie przypisuje sobie prawo przebaczania grzechów popełnionych przeciwko Bogu. Jest rzeczą oczywistą, że tylko osoba, którą obrażono może przebaczyć zniewagę. Pan Jezus Chrystus wyraźnie pokazał, że tylko On, który mógł powiedzieć paralitykowi: "Wstań, weź swoje łoże i idź do domu" (Ewangelia Mateusza 9,2-7), ma moc odpuszczania grzechów, jako że jedno i drugie czyni bez trudu. Ponadto nasz Pan uczył nas modlitwy do "Ojca naszego, który jest w niebie" o "przebaczenie nam naszych win" (Ewangelia Mateusza 6,9-12) i powiedział, że odpuszczenie lud nieodpuszczenie grzechów jest przywilejem Boga (Ewangelia Mateusza 6,14-15). Akt odpuszczania win stanowi moc, która z samej swej natury nie może być przekazana nikomu innemu.

24.

25.

PONIEWAŻ Kościół Rzymski, w godzinie śmierci, zostawia swych wiernych w domniemanym czyśćcu, uzależnionych od mszy i modlitw, aby poprzez najbardziej okrutne męki ostatecznie zostali oczyszczeni. Ale my wiemy, że Bóg zbawia dusze jedynie przez łaskę, w Chrystusie (List do Efezjan 1,7). Rzym wynalazł także "otchłań" dla tych, którzy nie otrzymali tego, co on nazywa chrztem, jak gdyby sprawiedliwy i miłujący Bóg mógł odrzucić ich z tego powodu nie zważając na to, że Chrystus za nich umarł (Ewangelia Jana 1,29; Ewangelia Mateusza 18,14). Prawdziwy Kościół Boży oddaje swoich wiernych Chrystusowi, ponieważ Jego krew obmyła ich ze wszystkich grzechów (II List do Koryntian 5,6-8; List do Filipian 1,21-23).

26.

PONIEWAŻ w Kościele Rzymskim znajdujemy wiele znaków odstępstwa, które było zapowiedziane przez apostołów. Prorokowali oni o tych, którzy "odpadną od wiary", "obłudnie kłamiąc, mając własne sumienie napiętnowane" (I List do Tymoteusza 4,1-2). W ten sposób księża twierdzą, że mają moc odpuszczania grzechów i przemieniania chleba w żywe ciało Chrystusa. "Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie" (I List do Tymoteusza 4,3) w przypadku księży, zakonników i zakonnic. Jednakże Bóg ustanowił małżeństwo (List do Hebrajczyków 13,4). W okresie Starego Testamentu zobowiązał kapłanów do małżeństwa (Księga Kapłańska 21,13; por. Ewangelia Łukasza 1,5-6), jako że kapłaństwo miało być przekazywane z pokolenia na pokolenie. Nowy Testament również nie potępia małżeństw zawieranych przez przełożonych Kościoła: "Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, (...) trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżesz będzie się troszczył o Kościół Boży?" (I List do Tymoteusza 3,1-5)

© Copyright by Chapel Library, Pensacola, FL.

ISBN 83-87131-06-07

Powyższy tekst jest elektroniczną wersją papierowej broszury autorstwa Charles'a B. LeFevre pt. "Dlaczego nie jestem rzymskokatolikiem?" Stanowi jej dokładną kopię i obowiązują go takie same prawa autorskie jak oryginału.

Wszelkie prośby, pytania i uwagi proszę kierować przez email: mat18_20@wr.onet.pl lub pocztą tradycyjną (uwaga adres "grzecznościowy"!):

Maranatha, skrytka pocztowa nr 328; (dla Jacka i Gosi); PL - 50 - 950 WROCŁAW 2, POLAND

Reklama:

Pragniemy zaproponować Wam lekturę świadectwa nawrócenia dr Alberto Riverry - byłego rzymskokatolickiego (jezuickiego) księdza. Przed nawróceniem Alberto pracował nad rozbijaniem społeczności chrześcijan w Hiszpanii i krajach Ameryki Łacińskiej. Jeżeli Przyślecie nam swój adres, imię i nazwisko - to chętnie bezpłatnie prześlemy Wam jeden egzemplarz (oferta ważna tylko do wyczerpania zapasów). Jeśli Pragniecie otrzymać tę publikację proszę "kliknąć" na poniższy obrazek: