Ktokolwiek uważnie rozważa proroctwa Starego Testamentu, musi zostać uderzony dwoma kontrastującymi i, wydawałoby się, sprzecznymi wersjami tych proroctw dotyczących nadejścia Mesjasza. Jedna część proroctw mówi o Nim, jako nadchodzącym w słabości i poniżeniu, o mężczyźnie pogrążonym w żalu, smutku, przepełnionym zmartwieniami, korzeniu wyrwanym z suchej ziemi, nie mającym kształtu ani piękna, które Mu przysługuje. Jego twarz ma być oszpecona, ręce i stopy przebite, Ma być opuszczony przez człowieka i Boga, oraz Ma mieć swój grób pośród niegodziwców. Patrz: Księga Izajasza 53 (cały); 7:14; Księga Psalmów 22:1-18; Księga Daniela 9:26; Księga Zachariasza 13:6,7; (Ewangelia Marka 14,27)

Inna grupa proroctw zwiastuje nieodpartego i wspaniałego Monarchę, oczyszczającego ziemię okrutnymi sądami, ponownie gromadzącego rozproszony naród Izraela, Odnawiającego tron Dawida, o większej niż Salomonowa wspaniałości i Wprowadzającego rządy głębokiego pokoju i sprawiedliwości. Zobacz jako przykłady: Księga Izajasza 11:1,2,10-12; 5 Księga Mojżeszowa 30:1-7; Księga Izajasza 9:6,7; 24:21-23; 40:9-11; Księga Jeremiasza 23:5-8; Księga Daniela 7:13,14; Księga Micheasza 5:2; Ewangelia Mateusza 1:1; 2:2; Ewangelia Łukasza 1:31-33

Nie możemy jednak dochodzić do wniosku, że podłość i niegodziwość człowieka zaskakuje Boga, powodując niemożliwym wykonanie Jego celów. Ponieważ Jego postanowienia i zapowiedzi zawierają informacje o drugim przyjściu Jego Syna, kiedy proroctwa dotyczące ziemskiej chwały Mesjasza, zostaną tak samo dokładnie i dosłownie wypełnione, jak te, które dotyczyły jego ziemskich cierpień. Patrz: Księga Ozeasza 3:4,5; Ewangelia Łukasza 1:31-33 (wiersz 31 został już dosłownie i dokładnie wypełniony); Dzieje Apostolskie 1:6,7; 15:14-17; Ewangelia Mateusza 24:27-30.

Żydzi nie bardzo chcieli uwierzyć we WSZYSTKO, co mówiła Święta Biblia w proroctwach dotyczących JEGO CHWAŁY. Niewątpliwie bowiem, łatwiej byłoby uwierzyć, że Syn Boży przyjdzie “w obłokach nieba, z mocą i w wielkiej chwale” niż jako dzieciątko z Betlejem i Cieśla z Nazaretu. W rzeczy samej, wierzymy w drugą wersję ponieważ ona naprawdę się wydarzyła, a nie dlatego, że tak zostało przepowiedziane w proroctwach, i dlatego zaprzestaliśmy wyrzucać Żydom ich niedowierzanie. Jeśli padnie pytanie, jak to możliwe, że byli oni tak ślepi na bardzo jasne i zrozumiałe znaczenie tak wielu i tak jednoznacznych proroctw, odpowiedź będzie taka, że byli oni ślepi w ten sam sposób, w jaki jest ślepych wielu Chrześcijan na równie jasne i proste znaczenie o wiele większej liczby proroctw dotyczących “ziemskiej chwały Pana Jezusa ”, dzięki procesowi “uduchawiania” fragmentów Pisma Świętego. Innymi słowy, starożytni uczeni w Piśmie mówili ludziom, że proroctwa dotyczące cierpień Mesjasza nie zostaną wypełnione dokładnie i dosłownie, tak samo, jak niektórzy nowocześni uczeni w Piśmie mówią ludziom, aby nie interpretować dokładnie i dosłownie proroctw o ziemskiej chwale Mesjasza.

Mówi tutaj Pan Jezus o swoim ponownym przyjściu, posługując się dokładnie tymi samymi terminami, jakich używa mówiąc o swoim odejściu. To drugie, jak wiemy, było osobiste, fizyczne i literalne. Jeśli zaryzykujemy stwierdzenie, że drugie Jego nadejście będzie “nieosobiste” i “duchowe”, z całą pewnością powinniśmy czuć się zmuszeni do udowodnienia tak naciągniętej interpretacji jakimiś właściwymi wierszami z Biblii Świętej. Ale wiersze takie nie istnieją.

To samo stwierdzenie zawarte zostało w 1 Liście do Tesaloniczan 4:16,17.:

Z powodu tej “błogosławionej nadziei”, uczeni jesteśmy “czuwać” (Ewangelia Marka 13:33,35,37; Ewangelia Mateusza 24:42; 25:13) “czekać” (1 List do Tesaloniczan 1:10;) i "być gotowymi" (Ewangelia Mateusza 24:44). Ostatnia modlitwa w Świętej Biblii jest jedyną modlitwą o rychły powrót Chrystusa. Objawienie Jana 22:20.

W tych przytoczonych fragmentach Słowa Bożego wyraźnie widać, że drugie Przyjście Pana Jezusa będzie osobiste i fizyczne, że także nie oznacza ono śmierci wyznawców ani zniszczenia Jerozolimy, ani Zesłania Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, ani stopniowego rozprzestrzeniania się Chrześcijaństwa; Oznacza to, że umarli zostaną wzbudzeni i razem z żywymi, którzy zostaną “przemienieni” (1 List do Koryntian 15:51,52), aby spotkać Pana, czas kiedy my, którzy jesteśmy teraz dziećmi Bożymi, będziemy tacy jak On, i kiedy wierni święci nagrodzeni zostaną za wykonane dobre uczynki jakie pełnili w Imię Jego, od momentu swego zbawienia.

Przeto iż postanowił dzień, w który będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył, upewniając o tem wszystkich, wzbudziwszy go od umarłych. Dz. Ap. 17:31

Jest to oczywiście łatwe do zrozumienia, że fragmenty ze Słowa Bożego, które mówią o Jego widocznym i cielesnym Przyjściu pod koniec tego okresu, muszą wyróżniać się od tych, które odnoszą się do jego Boskich atrybutów wszechobecności i wszechwiedzy, dzięki którym to Wie On wszystko i Jest wszędzie obecny. Ewangelia Mateusza 18:20 i Ewangelia Mateusza 28:20 są tu dobrymi przykładami.

Aby to lepiej zilustrować, posłużmy się przykładem: Podczas francusko – pruskiej wojny, Von Moltke, dzięki swojemu geniuszowi i umiejętnościom, oraz siatce przewodów telegraficznych, był naprawdę obecny na każdym polu bitwy, a jednocześnie cieleśnie widoczny i osobiście obecny w swym biurze w Berlinie. W późniejszym okresie wojny przyłączył się do armii koło Paryża, po którym to przyłączeniu jego faktyczna i widoczna obecność była właśnie tam. Tak więc, podobnie Nasz Pan, dzięki zaletom swoich Boskich atrybutów, jest rzeczywiście Obecny pośród wierzących (w Zgromadzeniu) teraz, ale i Będzie widocznie, oraz osobiście obecny na Ziemi, kiedy powtórnie Przyjdzie.

1. Interpretacja taka, praktycznie unieważnia doktrynę Trójcy Świętej – czyniąc Ducha Świętego tylko przejawem, albo oznaką Chrystusa.
2. Chrystus, przyrzekając zstąpienie Ducha Świętego, wyraźnie nazywa go “INNYM POCIESZYCIELEM” (Ewangelia Jana 14:16), oraz Mówi “Jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę Go do was” (Ewangelia Jana 16:7)
3. Natchnieni autorzy Dziejów Apostolskich, Listów oraz Objawienia, wspominają o Powrocie Pana więcej niż sto pięćdziesiąt razy, po zesłaniu Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, i zawsze mówią o Powrocie Pana Jezusa jako o przyszłości.
4. Żadne z wydarzeń, które według proroctw miały towarzyszyć Powrotowi Chrystusa, nie nastąpiło podczas zstąpienia Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. A chodzi o takie wydarzenia jak: ożywienie tych, którzy “zasnęli” (1 List do Koryntian 15:22,23; 1 List do Tesaloniczan 4:13-16); "Przemienienie" żyjących wierzących, dzięki któremu “to co skażone przeobrazi się w to co nie skażone, a to co śmiertelne, przeobrazi się w to co nieśmiertelne” (1 List do Koryntian 15:51-53; 1 List do Tesaloniczan 4:17, List do Filipian 3:20,21); oraz “biadanie” wszystkich plemion Ziemi, które ujrzą Syna Człowieczego Przychodzącego z wielką mocą i w chwale (Ewangelia Mateusza 24:29,30; Objawienie Jana 1:7).

2. Nawrócenie się grzesznika nie jest nadejściem Pana Jezusa. Niektórzy słusznie myślą o tego typu interpretacji, jako zbyt dziecinnej aby mogła wystarczająco wyjaśnić tak liczne i konkretne proroctwa o Powtórnym Przyjściu Pana Jezusa.

3. Śmierć Chrześcijanina nie jest Nadejściem Chrystusa.

1. Kiedy uczniowie błędnie zrozumieli Pana mówiącego, że jeden z nich ma zostać, aż do chwili gdy On Przyjdzie, rozeszła się pośród braci wieść, że “ów uczeń nie umrze” (Ewangelia Jana 21:22,24)
2. Natchnieni pisarze zawsze odnoszą się do śmierci wierzącego, jako “jego odejścia”. Nie ma ani jednego przykładu na to, że nadejście Pana Jezusa powiązane jest ze śmiercią Chrześcijanina. Patrz: List do Filipian 1:23; 2 List do Tymoteusza 4:6; 2 List do Koryntian 5:8. Umierający Szczepan zobaczył otwarte niebiosa i Syna Człowieczego – nie nadchodzącego, ale “STOJĄCEGO po prawicy Bożej” (Dzieje Apostolskie 7:55,56)
3. Żadne z wydarzeń, przepowiedzianych w związku z Powrotem Pana Jezusa, nie jest powiązane ze śmiercią Chrześcijanina.

4. Zniszczenie Jerozolimy przez Rzymian nie było drugim nadejściem Chrystusa.

1. W Ewangelii Mateusza 24 i w Ewangelii Łukasza 21, przepowiedziane są trzy wydarzenia: zniszczenie świątyni, nadejście Pana i koniec świata (wieku). Patrz: Ewangelia Mateusza 24:3. Skutkiem tego, że jest w tym proroctwie niekończące się przeplatanie tych całkowicie odrębnych rzeczy, było powstanie opinii, że wypełnienie się jednego wydarzenia, będzie jednocześnie wypełnieniem się ich wszystkich.
2. Apostoł Jan napisał Objawienie po zniszczeniu Jerozolimy, a mimo to, mówi w nim o powrocie Pana, jako o mającej dopiero nadejść przyszłości. (Objawienie Jana 1:4,7; 2:25; 3:11; 22:7; 22:20). Ostatnim przyrzeczeniem w Biblii jest “Zaprawdę, przyjdę szybko”, a ostatnią modlitwą – “Przyjdź, Panie Jezu”.
3. Żadne z wydarzeń, przepowiedzianych w związku z Powrotem Pana Jezusa, nie miało miejsca podczas zniszczenia Jerozolimy. Patrz 1 List do Tesaloniczan 4:14-17; Ewangelia Mateusza 24:29-31; Ewangelia Mateusza 25:31,32 i wiele innych.

5. Rozpowszechnienie się Chrześcijaństwa nie jest Powtórnym Przyjściem Chrystusa.

1. Rozprzestrzenienie się Chrześcijaństwa jest stopniowe, podczas gdy Pismo Święte mówi o Powrocie Pana jako nagłym i niespodziewanym. Patrz Ewangelia Mateusza 24:27,36-42,44,50; 2 List Piotra 3:10; Objawienie Jana 3:3.
2. Rozprzestrzenienie się Chrześcijaństwa jest PROCESEM. Pismo Święte niezmiennie mówi o Powrocie Pana, jako WYDARZENIU.
3. Rozprzestrzenianie się Chrześcijaństwa przynosi zbawienie niegodziwym, podczas gdy nadejście Chrystusa ma przynieść nie wybawienie, a “nagłe zniszczenie”. 1 List do Tesaloniczan 5:2,3; 2 List do Tesaloniczan 1:7-10; Ewangelia Mateusza 25:31-46

6. Jednakże, te przytoczone teorie i wyjaśnienia, mimo iż szeroko rozpowszechnione, nie pojawiają się w książkach poważanych teologów żadnej szkoły, ani wyznania. Wszyscy utrzymują, że Chrystus nadejdzie po raz drugi w sposób widoczny i cielesny.

(2) Pismo Święte opisuje okres przed Powrotem Chrystusa posługując się od początku do końca pojęciami wykluczającymi możliwość choćby częściowo nawróconego świata. Ewangelia Mateusza 13:36-43,47,50; 25:1-10; 1 List do Tymoteusza 4:1; 2 List do Tymoteusza 3:1-9, 4:3,4; 2 List Piotra 3:3,4; List Judy 17,19.

(3) Celem Boga w tym okresie nie jest nawrócenie świata, ale wybranie spomiędzy pogan “ludu dla imienia swego”. Następnie Pan Jezus Przyjdzie i wówczas, a nie wcześniej, świat zostanie nawrócony. Patrz Dzieje Apostolskie 15:14-17; Ewangelia Mateusza 24:14 (“na świadectwo”); List do Rzymian 11:14 (“niektórych” nie “wszystkich”). 1 List do Koryntian 9:22; Objawienie Jana 5:9 ("spośród", a nie "wszystkich")

(4) Byłoby to niemożliwe aby "wypatrywać" i "wyczekiwać" wydarzenia, o którym byśmy wiedzieli, że nie wydarzy się wcześniej niż dopiero za ponad tysiąc lat.

Pan Jezus jest Wiecznym Synem Bożym. On przyszedł jako prawdziwy człowiek "...Bóg objawiony w ciele." On zszedł z nieba, aby wykonać dzieło zbawienia. Zgubiony grzesznik może być uratowany - ty i ja. Kto wiedząc o tym fakcie zlekceważy go, temu nie można pomóc w żaden sposób. Lepiej by było takiej osobie, gdyby się nigdy nie urodziła. Chrystus nie był założycielem religii. Rzeczywiste, biblijne chrześcijaństwo nie jest ludzkim wymysłem, nie jest religią obok wielu innych. Pan Jezus objawił nam żywego Boga. On mógł powiedzieć: "Kto mnie widzi, widzi Ojca". (Jan 14,9) On mógł powiedzieć: "Jam jest prawda". (Jan 14,6) Czy Mahomet nakarmił 5 chlebami i 2 rybami 5000 mężów? Czy Budda uzdrawiał ślepych, Konfucjusz wskrzeszał z martwych? Oni wszyscy zostali złożeni w grobie tak, jak każdy śmiertelnik. Tylko jeden zmartwychwstał, Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel Świata! On mógł o sobie powiedzieć: "Jam jest zmartwychwstanie i życie". Czy ktoś kiedykolwiek odważył się tak o sobie powiedzieć? Jezus rzekł do Piłata: "Ja się narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy kto jest z prawdy, słucha głosu mego" (Jan 18, 37). Czy Ty słuchasz Jego głosu? On chce Tobie dać prawdziwy pokój, wieczną radość i mieszkanie w domu Ojca. Ugnij się przed Nim, wyznaj swoje grzechy i uwierz, że On także dla Ciebie spełnił dzieło wykupienia. "Kto wierzy w Syna ma żywot wieczny" (Jan 3,36)